De regenboogbrug

 

regenboogbrug

Het is pas dan

 Als je warme poezenlijfje er niet meer is

 Dat de pijn

 me komt vertellen

 Hoe diep mijn liefde voor jouw is

.facebook_2805737

*****

belle

24 februari 2015 was een hele zwarte dag voor onze stichting.
Ook onze kleine Belle, èèn van de drieling, is gisteren naar de regenboogbrug gegaan.
Waarschijnlijk heeft ze al iets onder de leden gehad, ze dronk de laatste dag minder goed, is nog behandeld door onze dierenarts, maar smiddags is ze tussen haar broertje en zusje in toch overleden.
Dag lieve Belle, het spijt ons zo dat je niet groot mocht worden 😦

men

Lieve lieve Mentos

Meerdere keren hebben wij samen voor de regenboogbrug gestaan, maar vandaag heb ik je echt moeten laten gaan.
Lieve kleine meid, het was zo’n vreselijke harde strijd.

Elke keer had een ziekte je weer te pakken, en zag ik je weer de put inzakken.
We hebben samen gevochten als wolven, steeds moest ik je weer onder de medicijnen bedolven.

Het ging dan eventjes goed, maar steeds opnieuw zakte de moed.
Jij wilde absoluut niet opgeven, je hield teveel van het leven.

Maar de laatste tijd liet je steeds vaker je kopje hangen, je was door ziektes gevangen.
Ik wilde vermijden, dat je nog meer zou gaan lijden.

Deze beslissing vergde heel veel moed, en op dit moment voelt het ook nog niet goed.
Maar ik denk dat dit het beste is voor jou, al is het verdriet enorm nou.

In mijn armen ben je rustig heen gegaan, op je mooie witte vachtje vielen traan na traan.
Velen poezensnuitjes zullen nu voor je klaar staan, met hun mag je nu verder gaan.
Je kan daar rennen vliegen en springen wat je altijd zo graag deed, op de regenboogbrug kennen ze geen leed.

Maar wat zal ik je vreselijk gaan missen meid, want nu ben ik je echt kwijt.
Dit doet onzettend veel pijn, want ondanks alles hadden we het samen zo fijn.

Zo bang en schuw in het begin, later alsmaar kopjes tegen mijn kin.
Eèn speciaal plekje in mijn hart is nu voor jou, lief wit doof meiske, ik hou ontzettend veel van jou.

Laatste knuffel van je pleegvrouwtje Bianca

*****

sen

Lieve Senna 

Als kittentje van een week of vier
kwam je hier
Geboren in een heg
ergens langs een weg

Je was vreselijk bang
en je vertrouwen in mij duurde erg lang
Maar ik had ontzettend veel geduld met jou
je in mijn armen sluiten was alles wat ik wou 

Ik heb je al mijn liefde gegeven die ik in me had
en gelukkig voelde jij dat
De dag dat ik je voor het eerst mocht aaien zal ik nooit meer vergeten
dat moment moest ik ook aan iedereen laten weten 

Je vertrouwen in mij begon met de dag te groeien
onze band begon prachtig mooi te bloeien
Je bent altijd wat bang voor anderen gebleven
maar mij heb je al je liefde gegeven 

Drie maanden mocht je bij mij zijn
en die maanden waren voor ons beide heel fijn
Toen kwam er iemand die jou een gouden mandje wilde geven
Samen met je zus Silke mocht je daar wonen de rest van je leven
Zij zou mijn goede zorgen overnemen,
want dat is ook altijd mijn streven

Maar oh meisje, wat heb ik mij vergist
als ik dit toch van tevoren wist……..
Jullie waren net èèn dagje daar
en door onoplettendheid van haar
zijn jullie met z’n tweetjes weggelopen
door het kattenluik,want die stond gewoon open 

Pas een dag later werd ik op de hoogte gebracht
vanaf die dag ben ik gaan zoeken dag èn nacht
Vele mensen leefden met ons mee
maar ik voelde me als een drenkeling op zee 

Zoveel zorgen,machteloosheid, moedeloos, tranen gingen met me op de loop
maar toch elke keer weer een beetje hoop
Twaalf dagen lang heeft mijn zoekaktie geduurd
en toen dat telefoontje van de dierenambulance
je was gevonden op een drukke weg niet ver uit de buurt 

Onder een auto gekomen,niet overleefd…..
de grond zakte onder mijn voeten vandaan
Hartverscheurend liet ik mij gaan
Ik heb gegild,
want lieve Senna, dit heb ik echt niet voor jou gewild

 Ik heb je toen van de straat gered
zodat je altijd kon genieten van een lekker warm gespreid bed
Waarom moest jouw leventje eindigen zoals het begonnen is?
dat jij er niet meer bent is zo’n enorm gemis 

Mijn wens jou een heel gelukkig leven te geven
daarmee bedoelde ik niet dat je maar vier maandjes mocht leven
Ik ben kapot van verdriet
jou vergeten zal ik echt nooit niet 

Binnenkort haal ik je weer naar huis want meisje dit was echt jouw “thuis”
Bedankt voor het vertrouwen wat je in mij had
dag mijn lieve kleine schat 

 Je vrouwtje Bic

©november 2009 Bianca Bic