5 maart 2016

We hebben weer een drukke maand achter de rug.
We beginnen met leuk nieuws:

Onze Ferrari heeft haar gouden mand gevonden.
Ze heet nu Nina en heeft het hartstikke naar haar zin 🙂

Ook onze Tinkerbell heeft eindelijk haar gouden mand gevonden.
En daar heeft ze de liefde van haar leven leren kennen, Nuno ❤

En we zijn nog niet klaar, want ook onze Boopey heeft haar gouden mand gevonden 🙂

We kregen een melding van een poes die opgesloten zat in een ondergrondse parkeergarage. De eerste instantie die werd gebeld konden haar niet vangen, de tweede instantie wilde niets doen en verwezen de meldster door naar Stichting Poezensnuitjes.
Joyce en Bianca zijn er meteen naartoe gegaan, en vonden de poes in een motorblok van een auto. Ze moesten onder de auto kruipen om haar er heel voorzichtig uit te halen.

Het arme meiske was doodsbang.

Maar de honger overwon haar angst.

Ze liep erg moeilijk, en we zijn de volgende dag met haar naar de dierenarts gegaan.
Ze bleek alle vier de voetzooltjes kapot te hebben.
Haar staart was een beetje verbrand en ze was gruwelijk mager.

Ze was zo dankbaar ❤

Natuurlijk hebben we haar direct op meerdere vermissingssites gezet, en daar kregen we ook reacties op, Swifty zoals we haar genoemd hebben, bleek dus vijf eigenaren te hebben, tja……dat kan dus niet !!

We hebben zelfs problemen gehad, en de dierenpolitie erbij moeten halen.
We hebben het vermoeden wie de eigenaar is, deze meneer hebben wij ook gesproken, hij is uitgenodigd door ons, maar heeft nooit de moeite genomen om te komen.
Via andere wegen hoorden wij ook dat dit geen goed adres was !

Wij gaan daarom op zoek naar een echte gouden mand voor Swifty.

We hebben veel zorgen om haar gehad, omdat ze niet goed kon lopen. We zijn meerdere keren met haar naar de dierenarts gegaan, en nadat ze homeophatische druppels had gekregen ging het eindelijk beter met haar.

Ook haar angst werd minder, ze vond de andere snuitjes eng, ze vond bezoek eng, zelfs al het pleegvrouwtje rond liep dook ze weg achter de bank. Maar nu loopt ze gewoon tussen de andere snuitjes, en soms zelfs bij ze.
Ondertussen kon ze wel weer enorm genieten van alle knuffels, en het eten.
Inmiddels is ze al een kilo aangekomen 🙂

Ze is inmiddels ook gesteriliseerd en gechipt.
Nu nog een vaccinatie en dan is ze klaar om te verhuizen.

Wij verwachten een stormloop van mailtjes zodra zij in de bemiddeling komt.
Wij zullen dan dus veel mensen moeten teleurstellen, maar we gaan altijd voor het mandje die wij het beste bij onze snuitjes vinden passen.

Wij kregen een melding van een mager zwerfkatje wat al langere tijd rondliep.
Cari is er naartoe gegaan en heeft Meneer Muis, zoals hij door haar genoemd is meegenomen.
De volgende dag is ze met hem naar de dierenarts gegaan, Meneer Muis vond dat iets minder leuk, maar het was duidelijk dat hij erg mager is en hij stonk enorm uit zijn bekkie.

Een paar dagen later zijn er een paar kiezen bij deze ongeveer 12 jarige meneer getrokken en is er veel tandsteen verwijderd.
Er is meteen bloed afgenomen voor een algehele check.

De volgende dag kregen we de uitslag, hij had een zeer verhoogde schildklier

Hij zit nu dus voor levenslang aan de medicatie, we zijn nog aan het testen welke dosis het beste bij hem past.
Waarom zijn neusje zo kapot is is voor ons nog steeds een raadsel, we hopen dat die helemaal gaat genezen.

Ook Meneer Muis is een enorm dankbaar snuitje, hij is dol op zijn pleegvrouwtje Cari ❤
We weten inmiddels dat hij al twee jaar gevoerd werd door een mevrouw.
Vorig jaar is hij door een andere instantie opgehaald maar ook weer teruggezet, omdat het prima met hem zou gaan en mevrouw werd verteld dat ze prima voor hem zorgde.
Muis was ook toen al mager en had een kapotte neus!

Maar deze mevrouw dacht dus dat ze heel goed voor hem zorgde, deze instantie had dat immers gezegd.
Ze wist niet dat het helemaal niet zo goed ging met Muis. Met de beste bedoelingen heeft ze hem al die tijd verzorgd, en door haar heeft hij geleerd dat mensen ook best lief kunnen zijn.
Maar helaas bleek  Meneer Muis meer nodig te hebben dan alleen eten en liefde, en daarom is hij nu bij ons.

En hij vind het heerlijk 😉

We kregen een melding van een zwart katje op een industrieterrein in Nijmegen.
Joyce en Bianca zijn een kijkje gaan nemen, en zagen het katje al snel.
De vangkooi werd op scherp gezet………….maar zeg maar 1 dan krijg je er 2 !!!
Er bleken dus twee zwarte katjes te zitten.
Eentje konden we die dag vangen, de ander liet zich na uren wachten niet meer zien, dus zijn ze de volgende dag weer teruggegaan, in de sneeuw.
De vangkooi viel binnen 10 minuten dicht, maar…………..

………..deze had een ander jasje aan !
We zijn gebleven tot we ook het andere zwarte katje hadden gevangen.
Twee dagen later mochten ze mee naar de dierenarts voor neutralisatie, de twee zwartjes waren katertjes en het cypertje was een poesje.
Zeer goed doorvoed zei de dierenarts.Twee van rond een jaar en eentje iets ouder.

We stonden voor een dilemma, drie schuwe katten, zouden ze nog gesocialiseerd kunnen worden? Aangezien ze er allemaal zeer goed uitzien hebben ze wel een prima leefplek.
Maar Conny bood aan om ze toch een kans te geven, dus samen mochten ze in haar kattenkamer. We gaven ze de namen Sar Dino en Tuna.

Voor de derde keer gingen Joyce en Bianca terug naar het industrieterrein, dit keer ging Conny ook mee. We wilden zeker weten of er niet nog meer katten zouden zitten.
En die avond vingen ze weer vier katten.

Hierboven Toos staartloos, zij is waarschijnlijk de big mama van het stel.
Volgens de dierenarts een uitgelubberde baarmoeder, wat duid op vele zwangerschappen, en ze was op dat moment weer krols.

Haar vermoedelijk zoon, ze zijn ook samen in de vangkooi gelopen.

Dit meisje van nog geen jaar was al zwanger.

En deze mooie jongen.

Allemaal zijn ze geneutraliseerd.

De volgende avond zijn Joyce en Bianca wederom terug gegaan, dit keer met hulp van Yvonne en Ingrid.
Deze mooie, maar zeer boze meid is gevangen.

En weer een zwart katertje.

In totaal nu dus 9 katten waarvan vijf poezen en vier katers.
Allemaal erg schuw!
De tweede dierenarts gaf ook direct aan dat deze katten zeer weldoorvoed zijn!

We besloten ze allemaal terug te zetten op de plek waar we ze gevangen hebben.
De leefplek is daar goed, ze hebben voldoende te eten en tal van schuilplekken.
Het is erg jammer dat er nog veel mensen commentaar hebben op het terugplaatsen van zeer schuwe katten die opgesloten in huis zeer ongelukkig worden, ondanks onze uitleg blijven we verwijten krijgen terwijl wij alleen maar het beste voor hebben met deze snuitjes.

We hebben daarom ook een stuk over TNR geschreven op onze website.

TNR

Op onze facebooksite is een filmpje te zien waarop wij een katje weer haar vrijheid terug geven.

Helaas waren onze chippendales toch niet zo happy in hun gouden mand als het eerst leek.
Vooral onze goedsul Dale was toch niet zo gecharmeerd van de coon dames.
Dus na drie weken zijn ze weer bij ons terug gekomen.
Gelukkig gaat het prima met de heren, ze gedragen zich alsof ze nooit weg zijn geweest.

We zijn toch weer op zoek voor een gouden mand voor Chip en Dale.
We weten gewoon dat die ergens moet staan.

Hun verhaal staat weer bij poezensnuit zoekt thuis.

En weer kregen wij een melding van een katje die door een andere instantie terug was gezet op straat.
Volgens de meldster sliep dit katje al twee en een halve maand in een doos, en werd ze daar gevoerd. Ze had iets aan haar poot, want ze strompelde.

Bianca is er diezelfde avond heen gegaan.
Helaas had het katje net haar buikje vol gegeten, en liet zich de uren daarna niet meer zien.
De meldster zou de volgende dag de vangkooi zelf op scherp zetten en bellen zodra ze erin zat, dat telefoontje kwam al snel.

Het kleine ding was hartstikke bang, en wat direct al duidelijk werd was dat ze geen voet meer had en overduidelijk pijn had.
De volgende dag bevestigde de dierenarts dat, er zat een wond onder het stompje van die poot, aangezien het alleen de voet was die eraf was, bleef ze er dus toch op steunen en daardoor ontstond die wond, die niet de kans kreeg om te genezen.
Volgens de dierenarts moest ze veel pijn hebben en zou de beste optie zijn om de hele poot te amputeren zodat ze nog maar op drie poten kan staan, en daardoor ook nooit meer pijn zou hebben.

Een hele zware beslissing voor ons!!
Maar ondanks de pijnstilling die ons halfstaartje kreeg was de pijn nog steeds heftig, we wilden dit niet langer aanzien, die pijn moest weg, we wilden haar pijnloos en gelukkig zien.
We hebben nogmaals uitvoerig met de dierenarts gesproken, en ook met amivedi, omdat we haar als gevonden hebben opgegeven, en wettelijk heeft de eigenaar twee weken de tijd zich te melden. Maar konden we haar zolang met pijn laten zitten?

Voor iedereen was het eigenlijk duidelijk “nee dat wilden we niet”.
Uit medische noodzaak moesten we haar zo snel mogelijk laten helpen.

En zes dagen nadat ze bij ons kwam heeft onze geweldige dierenarts Judith haar zere poot geamputeerd.

Het was een zware operatie voor Footloose zelf, maar gelukkig verliep de operatie zelf voorspoedig. Er was zelfs nog tijd om haar ook meteen te steriliseren, want de arme meid was inmiddels nog krols geworden ook.

Ze kwam zeer moeilijk en heel onrustig uit de narcose, Bianca is de hele nacht bij haar gebleven.

Eigenlijk moest ze een kap om, maar ze was zo onrustig dat we die af hebben gedaan. Zolang ze niet aan de wond gaat zitten mag de kap afblijven, we hopen dus dat ze eraf blijft.

Voor Footloose begon de volgende dag haar revalidatie al.
Ze moest leren om op drie poten te staan en lopen, en dat viel niet mee, zeer regelmatig viel ze om.

Maar wat een doorzetter is ze, ze bleef volhouden, moest en zou zelf naar de kattenbak, wat haar ook lukte, ook al was het met vallen en opstaan.

Maar twee dagen na de operatie speelde ze !!!!!!
Dit had Bianca haar nog niet zien doen sinds ze bij haar was, ze speelt met het verenstokje, maar ook regelmatig vliegen de balletjes en muisjes door de bench heen 😀

Onze lieve meid voelt zich beter sinds tijden, we hebben dus echt de beste beslissing gemaakt die we konden doen (Y)

We zijn nu wel begonnen met zwaardere pijnmedicatie omdat de wond haar toch nog wel pijn doet, en dat is natuurlijk ook logisch.
Over twee weken mogen de hechtingen eruit, en we hopen dat ze tegen die tijd al swingend rond huppelt.

We kunnen het elke maand blijven herhalen
“CHIP UW DIER

Want weer was geen enkele snuit die bij ons in opvang is gekomen gechipt !!

We moeten deze kattenavonturen helaas eindigen met heel triest nieuws.
Gisteren op 4 maart hebben wij adoptie op afstand snuitje Puma in moeten laten slapen.
Zijn lijfje was oud en kon het niet langer aan 😦
Dag lieve Puma, we gaan je missen jongen ❤

Joyce dank je wel voor je goede zorgen voor Puma, en heel veel sterkte.
Vera dank je wel dat je Puma, helaas maar kort, op afstand hebt willen adopteren.

Tot de volgende keer.