De maand januari begon met heugelijk nieuws!
Joris heeft een nieuw huisje gevonden. Hij is bij Wendy gaan wonen.
We wensen Joris veel geluk in zijn nieuwe huisje.
Maar de vreugde maakte al snel plaats voor spanning want Chip moest begin januari geopereerd worden aan zijn gebitje. Omdat het hartje van Chip niet helemaal goed is hield dit een extra risico in, naast zijn al gevorderde leeftijd.
Maar alle duimen hebben weer gedraaid en gelukkig is alles helemaal goed gegaan en is Chip net als zijn broer Dale goed op geknapt.
…en wat zijn de broers gelukkig samen, die halen we nooit meer uit elkaar. Toen ze eenmaal goed genezen waren zijn we toch gaan kijken of er een huisje voor ze te vinden was waar ze hun laatste jaren samen kunnen slijten.
Wat waren we eind deze maand blij! Deze twee fantastische heren hebben een heerlijk huisje gevonden. Ze gaan samenwonen met maar liefst 11 Maine Coons! We hebben ze wel nog even getest op FIV/FelV maar daar kwamen ze gelukkig glansrijk doorheen!
Op naar een gouden toekomst heren!
Maar er is meer gebeurd deze maand.
We kregen een melding over een zwerfkater die al jaren gevoerd werd door verschillende buurtbewoners, maar nu toch echt iets leek te mankeren. Hij kwijlde en stonk enorm uit zijn bekje. We hebben hem gevangen en zijn met hem naar de dierenarts gegaan.
Daar bleek zijn hele bek ernstig ontstoken te zijn. Hij is geopereerd en al zijn tanden (of wat daar van over was) moesten worden verwijderd. Daarnaast zaten er nog flinke plekken in zijn onderkaak die zwaar ontstoken waren. Er zat ook een plek op zijn tong waarvan we hoopten dat het ook een ontsteking zou zijn en niet een tumor, maar dat zou de tijd leren.
Eenmaal in opvang bij een gastgezin leek hij na de operatie in de eerste dagen iets op te knappen. Helaas was dat van korte duur. Hij wilde niet meer eten en kreeg daardoor ook onvoldoende medicijnen binnen (hij was niet tam dus dwingen was geen optie). Terug bij de dierenarts keek zij ook zorgelijk naar de plekken in de bek die er inmiddels beter uit hadden moeten zien. Met een flinke dosis (ingespoten) medicijnen en een vochtinfuus, wat hem toch echt een boost zou moet geven, gingen we weer terug met de wetenschap dat het erom zou hangen of het nog helpen zou. Zo niet dan was er nog maar één optie.
Maar Dez knapte niet op. Hij wilde nu helemaal niet meer eten. Hij lag de hele dag zielig onder het bed en kwam niet meer in beweging. De hele wereld aan lekkere hapjes voor zijn neus liet hij staan en hij straalde alleen nog maar depressie uit. Alsof hij wist dat het geen zin meer had, alsof hij zelf al had opgegeven.
Woensdagavond 27 januari hebben we besloten dat we Dez alleen nog maar konden helpen door hem uit zijn lijden te verlossen. We hebben hem in laten slapen.
Onze enige troost is dat we hem een lange en pijnlijke lijdensweg hebben bespaard die hij zou hebben gehad als hij nog buiten had geleefd.
Rust zacht lieve Dez
.
.
We kregen een melding over een plek waar een stuk of 8 zwerfkatten rondliepen. Er was een mevrouw die ze voerde en beschutte plekken voor ze gecreëerd had en dat wilde ze met liefde blijven doen. Maar ze maakte zich wel zorgen over de komende lente, dat er dan misschien wel ineens vele kittens bij zouden komen. Een veel grotere groep zou ze niet kunnen onderhouden. Een aantal jaren geleden waren er al een aantal gesteriliseerd maar er waren nieuwe bijgekomen.
Via via had ze ons telefoonnummer gekregen. Natuurlijk wilden we helpen! We gingen er heen met een paar vangkooien om die vast enkele dagen (niet op scherp) neer te zetten, om de katten er aan te laten wenen. Mevrouw zou dan in de vangkooien voer geven. Daar aangekomen kwam er net een poesje aangelopen. Ze mauwde van de honger en mevrouw zei dat ze haar al een paar dagen niet gezien had. Ze wilde haar gelijk wat geven. Omdat er duidelijk iets aan haar oogje mankeerde wilden we haar het liefst meenemen naar de dierenarts, we hebben haar dus het voer in de vangkooi laten geven en ze liep onmiddellijk in de vangkooi. We hebben de vangkooien achtergelaten en zijn met de poes gelijk doorgereden naar de dierenarts waar we dezelfde dag nog terecht konden.
Het oogje bleek een lege oogkas te zijn. Waarschijnlijk een ongeluk van een tijd geleden. De oogkas was mooi schoon en dichtgegroeid en verder was het katje in goede conditie. We hebben haar laten steriliseren en een paar dagen bij laten komen van de sterilisatie en haar na het weekend terug gebracht.
De maandag erop zijn we in een bittere kou teruggegaan om de rest te vangen. Warmgehouden door regelmatige koffiepauzes lukte het om in een paar uur 2 poezen en 3 katers te vangen. De laatste was ons nog te slim af. Omdat we diezelfde middag nog bij de dierenarts terecht konden, besloten we met dit vijftal te vertrekken en het de volgende dag nog eens te proberen.
Eén van de katers bleek al geholpen te zijn, maar had geen zichtbaar knipje in zijn oor (het herkenningsteken dat een zwerfkat geholpen is). Omdat hij al onder zeil was voor we dit wisten hebben we hem dit knipje alsnog maar laten geven. De rest is geholpen. De poezen zijn een paar dagen binnen gehouden en de katers zijn de volgende dag weer terug gegaan. Er er liep nog een kleine rooie doerak rond.
Gelukkig liet deze jongen zich de volgende dag ook vangen en daarmee was het verhaal compleet. Ook deze jongen heeft zijn knikkers in mogen leveren.
Aan het eind van de week zijn de anderen ook allemaal terug gebracht, waar ze liefdevol werden ontvangen door de mevrouw die ze voert.
.
.
We zochten deze maand een virtuele adoptie ouder voor Puma!
Een ca 14 jaar oude kater, welke al enige tijd in opvang zat bij één van onze gastgezinnen. Omdat er aanvankelijk sprake van was dat hij ooit terug zou gaan naar zijn oorspronkelijke eigenaar hadden we dit nog niet eerder gevraagd. Nu blijkt dat dat geen optie meer is en er afstand van hem is gedaan hebben we hem voor virtuele adoptie opgegeven.
Tot onze verrassing waren er binnen een dag zelfs twee mensen die hem volledig wilden adopteren! Wat hebben we toch een geweldige steun aan onze donateurs en volgers!
Puma is volledig geadopteerd door Vera! Dankjewel Vera!
We zijn diezelfde week nog met hem naar de dierenarts geweest voor een seniorencheck, chip en vaccinatie. Puma bleek in verrassend goede conditie voor zijn leeftijd. Alleen waren er een paar knipkiezen slecht. Die zijn dan ook inmiddels verwijderd.
.
.
We kregen een melding van iemand die niet ver van onze dierenarts woont.
Er liep al maanden een poes in haar achtertuin die de pindakaas van haar vogelhuisjes op at. Ze had zelf al veel moeite gedaan om de eigenaar te achterhalen maar zonder succes. De poes sliep zelfs in een vervallen tuinhuisje in haar tuin. Dat had ze daarom een beetje geïsoleerd en voorzien van een mandje met kruiken, want het werd steeds kouder. Inmiddels gaf ze haar ook eten, want pindakaas is toch ook geen dieet voor een kat.
Omdat het steeds kouder werd (inmiddels vroor het flink) en de poes niet overweg kon met haar eigen katten vroeg ze ons om hulp. We zijn haar gaan halen. We hoefden haar niet eens te vangen. Ze was zo lief dat ze zich makkelijk liet oppakken en in een kooitje zetten. Gelijk maar langs de dierenarts, daar waren we toch in de buurt. Behalve een flinke vlooienbesmetting bleek de poes volledig gezond. Helaas geen chip. Het vermoeden bestaat zelfs dat ze al gesteriliseerd is, want ze was veel te zwaar om recent een nestje te hebben gehad. Bovendien is ze superlief naar mensen, ze krijgt geen genoeg van kroelen! Deze poes moet toch een eigenaar hebben?
Na enkele dagen in een bench (vanwege de vlooien waar ze inmiddels voor behandeld was) hebben we haar overgebracht naar een gastgezin zonder andere katten. Zo lief als ze is voor mensen, zo weinig wil ze weten van andere katten. Ze heeft daar de toepasselijke naam Peanut gekregen. Ze kan daar nu vrij rondlopen en is heel gelukkig. Ondanks melding op Amivedi, Facebook en diverse andere sites heeft zich nog geen eigenaar gemeld. Binnenkort gaan we terug naar de dierenarts voor chip, vaccinatie en verder onderzoek. Als er dan nog geen eigenaar is gaan we een huisje voor haar zoeken.
.
Weer kregen we een melding over een zwerfkater met een mondprobleem. Deze kater kwam al twee jaar bij de meldster en werd door verschillende mensen in de buurt gevoerd. Later bleek dat vele mensen in die buurt hem kenden en dat hij daar al zeker 10 jaar zwerft. Het tongetje uit zijn bek deed ons weer gebitsproblemen vermoeden, zoals we de laatste tijd zoveel hebben gezien. Maar het kon ook erger zijn…
Maar deze meneer liet zich nog niet zo makkelijk vangen! We zijn er anderhalve week mee zoet geweest. Ondanks dat hij door het luikje wel binnen kwam, trapte hij nergens in. De vangkooi besnuffelde hij van de buitenkant en eten uit de bench hengelde hij er van buiten uit. Eén keer had de meldster hem bijna in de bench kunnen sluiten maar meneer wist te ontsnappen en brak dwars door het (gesloten!) kattenluik heen.
We hadden afgesproken dat zodra hij een volgende keer binnen was ze het kattenluikje zou barricaderen en bellen. Eindelijk was het zover. Eenmaal aangekomen hebben we hem met een beetje sturing in een dwangkooi kunnen geleiden en naar de dierenarts kunnen brengen. Gelukkig viel het met deze jongen mee, er zijn een aantal rotte tanden en kiezen verwijderd maar de ontsteking was verder nog niet helemaal uit de hand gelopen. Ook hebben we hem meteen maar verlost van zijn “biljartballen” (is een actieve vent zei de dierenarts) zodat hij niet langer zijn hormonen achterna hoeft te rennen.
Inmiddels gaat het weer goed met Zorro, zoals hij door de meldster is genoemd. Niet lang na de operatie genoot hij alweer van de koolvis!
Hij mag bij haar blijven wonen, binnen of buiten wat hij zelf wil.
.
.
Eén van onze bestuursleden is deze maand op bezoek geweest bij haar dochter in Uganda. In Uganda is maar 1 dierenopvang voor het hele land (vele malen groter dan Nederland).
Natuurlijk heeft zij hen ook een bezoek gebracht, uiteraard was dat niet met lege handen. Ze heeft een kofferbak vol voer en parasietenbestrijdingsmiddelen kunnen geven!
Willen jullie deze shelter ook helpen? Er is nu een actie van een Nederlandse vrijwilligster, zij gaat binnenkort zelf weer naar Uganda toe om te zorgen dat het geld goed terecht komt. En blijft er anderhalf jaar om te helpen (Y)
.
Eén van onze fantastische dierenartsen gaat komende maand met een team naar Medina del Campo in Spanje om daar te helpen met het castreren van de vele honden, die overblijven uit de walgelijke jachtpraktijken daar. Opvangcentrum Scooby aldaar redt vele van deze honden van een wisse dood, deze kunnen herplaatst worden wanneer ze geneutraliseerd zijn.
Al zijn wij een Poezenstichting, toch willen we hier graag ook aandacht voor vragen.
Lees alles en zie hoe je kunt steunen op Scooby 2016
.
.
Ook voor Mila zochten we nog een virtuele adoptant. Mila is een meisje dat ook al enige tijd in één van onze gastgezinnen zit. Helaas heeft ze, waarschijnlijk door een beschadigd verleden, een paar trekjes die haar moeilijk plaatsbaar maken. Zo sloopt ze en piest ze veel in huis. Dankzij een virtuele adoptie kan ze bij het gastgezin blijven wonen.
Omdat er zich twee adoptanten hadden gemeld voor Puma hebben we eerst een van de twee benaderd voor we een publieke uitvraag deden. Ruud wilde haar graag virtueel adopteren.
Dankjewel Ruud!
Onze mooie Tinkerbell is nog steeds op zoek naar een huisje! Ze staat al een tijdje op onze site en er zijn ook wel een paar reacties geweest maar er is nog geen match gevonden.
Meer weten? kijk op Poezensnuit zoekt thuis
Ook Ferrari is nog woningzoekende, maar zij heeft binnenkort een veelbelovende afspraak! We duimen allemaal dat er een match is!
We sluiten deze maand af met een heerlijk filmpje van Dale die met de dag jonger lijkt te worden in plaats van ouder 😉
Morgen gaat hij met zijn broer Chip verhuizen naar een geweldig mandje!
Veel geluk jongens!
.
.
Tot volgende maand!
Een reactie plaatsen
Stichting Poezensnuitjes 