9 maart 2015

Het zijn een aantal zeer emotionele weken geweest, dan merk je weer hoe zwaar het soms is om gastgezin te zijn.
Het overlijden van mijn kleine dove meiske Mentos heeft er behoorlijk ingehakt!
Helaas ging het weer slechter met haar, zo erg dat mijn dierenarts Judith aanbood om op zondag naar de gesloten praktijk te komen om mentos helemaal te onderzoeken.
We zijn bijna drie uur met haar bezig geweest, en besloten een nieuw medicijn uit te proberen.
Helaas lukte het niet meer om die bij haar naar binnen te krijgen, ze kreeg hoestbuien waardoor alles eruit kwam.

Op dinsdagmorgen nog voor de praktijk openging mocht ik met haar bij dierenarts Allard komen, en dan word je voor een keuze gesteld……de moeilijkste keuze die je ooit moet maken………de keuze om leven of dood !!!!
De tranen stroomden over mijn wangen, het idee dat ik haar moest laten gaan……….eigenlijk kon ik het niet, ik wilde haar niet kwijt……..maar is dat eerlijk?
Nee verstandelijk wist ik dat dat egostisch is………..ze was nu aan het lijden, en zouden we haar ooit beter krijgen?
Nee ook dat waarschijnlijk niet, want Mentos was al ziek toen ze vijf maanden terug bij mij kwam.

Wat hebben we samen enorm geknokt, een aantal keren lag ze op het randje, en wist ik haar er toch weer bovenop te krijgen. Toen ze zich beter voelde bleek dat kleine witje schatje mensen toch niet zo leuk te vinden, dus begonnen we aan een socialisatieproject die al snel zijn vruchten afworp.
We kregen een leuke band met elkaar, ze leerde zelfs gebarentaal, wat ik enorm schattig vond.

Ze werd ook heel ondeugend, sprong overal op waar ze eigenlijk niet mocht komen en alle planten buiten werden uitgegraven. Maar ik vond het niet erg, want elke keer na een korte goeie periode van haar kreeg ze weer iets nieuws waarvoor ze behandeld moest worden.
En zo ging het steeds op en af, maar ze was duidelijk wel gelukkig, en dat is de reden dat we nooit aan opgeven hebben gedacht.

Maar daar zit je dan op die bewuste dinsdagmorgen 24 februari met Mentos in je armen………..en op dat moment moet jij over haar leven beslissen.
In snelvaarttrein gaat alles aan je voorbij……we hebben haar gered in Belgie……als zielig hoopje graatmager en doodziek hummeltje kwam ze binnen……..ik heb haar er toen een paar keer bovenop gekregen………ze heeft kunnen genieten van het leven……….lekker veilig naar buiten………veel vriendjes……….volop eten……….kittenstreken uithalen…………en liefde……….vooral omringd door heel veel liefde………..

Eigenlijk had ik helemaal geen keus………….ik moest haar laten gaan………haar leven werd nu lijden en dat wil ik absoluut niet!!
Met moeite, zeer emotioneel sprak ik de woorden uit………doe maar………laat haar gaan!!
En terwijl ze in mijn armen lag kreeg ze het spuitje………..mijn tranen vielen op haar mooie witte vachtje…….ik kon niet ophouden…………deed ik hier goed aan??
Sorry lieve Mentos, meiske van me 😦

Ik heb je natuurlijk mee naar huis genomen waar je vriendjes allemaal uitgebreid afscheid van je hebben genomen

We hebben haar laten cremeren en nu is ze weer thuis, de enige plek waar ze ooit gelukkig is geweest.
Maar oh wat mis ik haar ongelofelijk erg !!!!!!!!!!

Het gedicht wat ik voor haar geschreven heb is te lezen onder de rubriek kattenavonturen bij de regenboogbrug.

Dag lieve Mentos, voor altijd in mijn hart
XXXX

Bianca

15 februari 2015

Zo het word wel weer eens tijd voor een update vanuit gastgezin Bianca 😉
We hebben weer van een aantal snuitjes afscheid genomen.

Onze Liesje en Jetje zijn voor de tweede keer verhuisd, en gelukkig gaat het dit keer helemaal goed.
Geen soortgenootjes die hun het huis uit willen slaan, maar heerlijk saampjes met hun nieuwe baas en vrouwtje.
Ik heb al veel foto’s van de meiden mogen ontvangen, en ben heel erg blij dat ze zich al helemaal thuis voelen.

Ook onze Muppet heeft onze mand geruild voor een andere mand.
Zij woont nu samen met soortgenootje Kit en hun vrouwtje Ans, ze heeft de naam Abby gekregen.
En het gaat geweldig goed met haar, even opstartprobleempje met niet willen eten, maar gelukkig hield onze smulpaap dat niet lang vol, en staat ze nu steeds samen met Kit in de keuken te wachten op al dat lekkers wat vrouwtje Ans hun geeft. Abby en Kit zijn al de beste maatjes, en Abby kroelt er wat af met haar nieuwe vrouwtje 🙂

En volgende week nemen we ook afscheid van Yonas en Yuna, deze twee heerlijke schattebouten hebben eindelijk hun nieuwe thuis gevonden 🙂

Wat zal ik ze gaan missen zeg !!
Yuna de grote knuffelbeer, altijd zoekt ze een schoot op, maakt niet uit bij wie, zo’n heerlijke meid.
En Yonas onze grote deugniet die altijd en overal zijn neusje insteekt (er staan filmpjes op facebook waarop te zien is hoe goed hij altijd helpt met stofzuigen) nergens bang voor die knul, een grote allemansvriend en ook nog eens een heerlijke knuffel. Hun nieuwe vrouwtje boft maar met ze 😉

Van de week hebben we èèn dagje Roos in opvang gehad.
Roos is gevonden op een industrieterrein, en haar vindster ( waar Roos naar is vernoemd) vermoedde dat ze misschien wel eens zwanger kon zijn. De dierenarts waar ze Roos mee naartoe genomen had kon dit niet met zekerheid vaststellen.
Roos kon niet bij haar vindster blijven en is daarom bij ons in opvang gekomen.

Ze was erg gestresst als ze soortgenootjes zag, en begon dan meteen te hijgen en te slikken.
Hiervoor had ze al medicatie gekregen van de dierenarts van haar vindster.
Ik heb haar in de bovenste bench gedaan zodat ze zo min mogelijk last zou hebben van de andere snuiten in huis, maar zeer lastig om de nieuwsgierige Yonas en dove Mentos uit haar buurt te houden.
De volgende dag ben ik met haar naar onze dierenarts geweest en die bevestigde wat ik zelf al dacht, Roos is gelukkig niet zwanger! Morgen ( 16 feb) neem ik haar weer mee naar de dierenarts, dan word ze onder narcose gebracht en word gekeken of ze gesteriliseerd en zo niet dan word dat meteen gedaan, en er word goed in haar keel gekeken om uit te sluiten of er toch niet iets dwars zat waardoor ze soms hijgt en slikt.
Natuurlijk krijgt ze dan ook meteen een chip.

We hadden al een geweldig gastgezin waar Roos heen mocht, maar dat kon helaas door prive omstandigheden niet doorgaan. Gelukkig heeft gastgezin Angela haar kattenkamer beschikbaar gesteld voor Roos, zodat ze niet met soortgenootjes in contact komt, waar ze erg bang voor is.

En onze Mentos is ook nog steeds hier.
Helaas kan ons dove meiske nog steeds niet zonder medicatie, op dit moment niest ze weer heel erg veel.
We hopen dat ze toch op gaat knappen, want ze moet ook nog gesteriliseerd en gevaccineerd worden.
Voorlopig is ze dus nog niet te plaatsen.
Op facebook van Stichting poezensnuitjes staat vandaag een filmpje van haar Kirby en Yonas 😉

Groetjes Bianca
Knuffels van alle poezensnuitjes.

21 januari 2015

In de kattenavonturen van oktober 2014 hebben jullie al kennis kunnen maken met Mika.

Ondanks alle inzet van ons gastgezin kwam Mika niet veel verder in het socialisatie proces. Een val uit een hangmatje, maakte Mika helaas weer opnieuw bang.

Na goed overleg met het gastgezin leek het ons allen beter Mika een nieuwe start te geven in een ander gastgezin. Een andere omgeving kan soms net de oplossing zijn. Gastgezin Angela heeft Mika onder haar hoede genomen. Lees hier haar verhaal:

Mika ging eerst in de bench waar hij alle tijd kreeg rustig te wennen. Ik kon hem al snel aaien met een verenstokje, maar mijn handen bleven eng. Ik kwam in de bench ook niet verder met hem. Ik zag wel dat hij steeds meer reageerde op de andere poezensnuitjes. Tot zelfs spelen toe.

Omdat ik niet verder kwam heb ik in overleg besloten de bench los te zetten. Dit was een hele goede beslissing. Mika vind het fantastisch en geniet volop. Hij speelt met de andere poezels en het leven in huis bevalt hem prima.

Hij vind mij nog steeds wat eng. En blaast ook nog, maar als hij staat te eten dan kan ik hem aaien.

Ik respecteer hem en laat hem lekker zijn gang gaan. Zolang hij gelukkig is, is het prima. Elk stapje vooruit is er één, hoe klein ook. Ik geniet van hem als hij lekker door t huis rent en aan het spelen is. Lieve Mika je krijg alle tijd en hopelijk ga je mij vertrouwen.

Liefs Angela

********

13 januari 2015

Sinds 9 november is het enorm genieten hoe de kittens van Freya zijn gegroeid en wat voor een moeder Freya is.

En natuurlijk verdient Freya ook wat eigen tijd. Heerlijk een fris neusje halen.

De bende van 5 ligt nog regelmatig bij elkaar, op elkaar en door elkaar

En soms liggen ze in groepjes, Zoals Elsa, Floki en Reidar hier.

En natuurlijk zijn de schatjes slim genoeg om hun kans te pakken bij de slagroombar om nog even wat te pakken.

Elsa doet het super goed, ondanks dat ze niks kan horen. Dit merk je vooral wanneer de stofzuiger hard aan het werk is. Verder speelt, eet, rent en slaapt ze net zo goed als de rest. Ze is ook een klein avonturiertje. Als er een deur open gaat, wilt ze graag onderzoeken wat daar is.

Ania en Ylva zoeken elkaar telkens op en kunnen stoeien met elkaar of lief op elkaar gaan liggen. Het is dan ook geweldig dat ze de rest van hun leven samen mogen blijven.

Floki en Reidar zijn ook verzot op elkaar. Floki is een grote beer in mini vorm en Reidar een elegante mini reus. Ook hun mogen de rest van hun leven samen blijven. Want zeg nou zelf, ze zijn ook om bij weg te smelten ❤

De gehele bende van vijf kunnen stoeien, rennen en op ontdekkingstocht gaan als de beste.  En soms mamma plagen, zoals Reidar hier doet.

Soms is het leven van een kitten maar zwaar hoor 😉

Nu twee maanden na de geboorte kan ik merken dat Freya er aan toe is om haar eigen thuis te krijgen. Ook merk ik leuke kleine karaktertrekjes bij haar.

Zo is Freya dol op kaas, vooral brie. Ja je leest het goed brie, hihi. Daar likt ze haar lippen graag voor af 😉

Freya heeft een schattig snoetje, met een scheve glimlach, zoals je hierboven ziet.  Dit komt omdat ze een hoektandje mist. Ik vind het aandoenlijk en ze kan eten als de beste.

Freya houd niet zo van andere katten. Op schoot liggen vind ze ook niet zo nodig. Maar ze ligt wat graag bij je.

Vooral op de rugleuning. Als dank voor kriebeltjes en aaitjes, geeft ze jou graag likjes op je hoofd. En als je rustig blijft zitten, zelfs liefdevolle liefdesbeetjes ❤ Dan zwijmel ik helemaal weg. Ik zit dan volop te genieten.

Hopelijk vind deze lieve, relaxte, knuffel van een meid binnenkort ook haar thuis.

Groetjes, Rhiannon