Hallo lieve poezensnuitjes fans

Het is weer tijd voor de nieuwe kattenavonturen.
Februari was een drukke maand voor ons.

Dit is Basje, hij liep al meer dan 12 jaar bij een instelling waar hij ook gevoerd werd. Basje werd mager, en onze hulp is ingeroepen.
Basje was er niet goed aan toe, enorm vermagerd en uitgedroogd. We zijn meteen met hem naar de dierenarts gegaan. Er is bloed geprikt en zijn schildklierwaardes waren niet goed. Hij kreeg direct medicatie.
Maar Basje had het ook erg benauwd, en na het maken van röntgenfoto’s kwamen we er achter dat hij een gebroken borstbeen heeft, volgens de dierenarts opgelopen door een flinke schop van een mens !
Arme Basje 😦
Hij kreeg meteen pijnmedicatie.

Gelukkig at Basje binnen een paar dagen weer en kreeg hij ook zijn medicijnen binnen, en daar knapte hij zienderogen van op.
In twee weken tijd groeide Basje van 2,5 kilo naar 3,2 kilo

En dat is hem ook aan te zien, Basje begint weer lekker vol te worden 🙂

Dexx is in oktober vorig jaar bij ons in opvang gekomen, het bleek al snel dat hij “anders” was. Zijn gastgezin is hem goed gaan observeren, en kwam erachter dat Dexx doof is.
Daarnaast leek hij neurologische problemen te hebben.
Dexx is nog steeds bang voor mensen, dus een uitgebreid onderzoek is lastig.
Maar we wilden nu toch wel weten wat hij mankeert, dus hebben we hem toch meegenomen naar de dierenarts.
Daar bleek dat Dexx niet alleen doof is, maar ook slechtziend.
Dat verklaart ook waarom hij nooit springt en geen afstanden en diepte kan inschatten.
Dit kan een aangeboren afwijking zijn, maar dat weten we niet 100% zeker.
Omdat dexx doof, slechtziend en bang is voor mensen, leek het ons voor hem niet fijn om weer een op een andere plek te moeten gaan wonen.
Daarbij heeft hij zijn beste vriend Spike die voor hem zorgt.
We hebben Dexx een oproep laten plaatsen met de vraag om adoptie op afstand ooms en tantes. En binnen een half uur was Dexx volledig op afstand geadopteerd.
Hij mag nu dus lekker bij het gastgezin en zijn vriend Spike blijven wonen 🙂

We zijn wekenlang bezig geweest met de voorbereidingen van een TNR project die we in het weekend van 29 februari en 1 maart wilden doen.
Je moet niet alleen de lokaties hebben en voldoende katten, maar er zijn ook dierenartsen, dierenartsassistentes en heel veel vrijwilligers nodig bij zo’n groot project als dit.

We gaan als het mogelijk is ook altijd eerst langs de lokaties om het met eigen ogen te bekijken. Op één van de drie lokaties zagen we al veel snuitjes lopen, we besloten alvast een vangkooi een plaatsen. En achter elkaar liepen ze erin.
Dat was niet helemaal de bedoeling op dat moment, dus na de vijfde snuit hebben we de kleppen van de vangkooi er maar uitgehaald, de rest zouden we zaterdag 29 februari wel vangen 😉
Deze vijf snuitjes hebben we de volgende dag al meegenomen naar die dierenarts, vijf poezenmeiden bleken het te zijn, en zij zijn allemaal geneutraliseerd.
Na vier dagen bij ons in opvang geweest te zijn, mochten ze weer lekker terug naar huis.

Op facebook hadden we bovenstaande foto’s geplaatst : Hoe vangen wij poezensnuitjes 😀
Natuurlijk gaat het niet zo, maar wij vonden dit wel heel erg grappig, een zeer nieuwsgierig snuitje die onze ambulance wel eens van binnen wilde bekijken.
We hebben er hartelijk om moeten lachen 😀
In het TNR weekend is deze nieuwsgierig dame ook echt gevangen 😉

Vlak voor ons TNR weekend vingen we deze dame, vermoedelijk een dochter van exopvangertje Kimmie, en dus ook familie van Kobus en Lennie.
Na het overlijden van hun vrouwtje, een jaar geleden, zijn ze op straat terecht gekomen.
Wat waren we blij dat we deze dame, die de naam Poppy heeft gekregen ook gevangen hadden.

Ook deze jongen, die de naam Jopie van ons heeft gekregen, is ongecastreerd en niet gechipt door ons gevangen.
Inmiddels heeft hij zijn knikkers ingeleverd en is gechipt.
Jopie blijkt minder schuw dan we in eerste instantie dachten, hij vindt het gekroel op zijn lijfje zelfs heel fijn 🙂

Dit is Evert, hij kwam mee eten met het eten voor de buitenkatten van 1 van onze vrijwilligers. Toen ze erachter kwam dat hij ook bij hun sliep en niet meer wegging heeft ze de vangkooi geplaatst en werd Evert gevangen.
Evert zag er niet best uit, en we zagen meteen dat hij misschien wel eens fiv (kattenaids) zou kunnen hebben, dus namen we hem mee naar de dierenarts.

De test gaf duidelijk aan dat hij inderdaad Fiv heeft

Maar dat was niet het enige, hij had wondjes over zijn lijf, een superslecht gebit en twee nagels waren in zijn voetbed gegroeid, wat een pijn moet hij daaraan gehad hebben 😦
Een jongen op leeftijd, niet gecastreerd, niet gechipt….wat vinden wij het toch vreselijk dat sommige eigenaren hun verantwoordelijkheid niet nemen.
Evert heeft een lijdensweg gehad. Wij zijn blij dat hij zich bij ons meldde, en wij hem nu de zorg kunnen geven die elk dier verdient.
Omdat hij toch al onder narcose was hebben we hem meteen laten castreren, weg met die vervelende hormonen, en zijn ingegroeide nagels zijn geknipt zodat zijn voerkussentjes weer kunnen genezen.
Binnenkort wordt hij aan zijn gebit geholpen.

 

Het TNR weekend begon op zaterdagmiddag.
Onze ervaren vangers Cari, Marina, Monique en Bianca gingen op drie lokaties tegelijk vangen.

Het vangen verliep vlot. Wel zo fijn want wij laten vangkooien nooit onbeheerd achter, we zijn in de buurt zodat we direct een deken over de vangkooi kunnen leggen zodra er een snuitje in zit, en deze ook direct over kunnen laten lopen in een dwangkooitje met een hoes erover, en in de ambu of auto kunnen zetten.
De snuitjes zijn dan altijd rustig. Wanneer een snuitje in een vangkooi opgesloten zit raken ze meestal in paniek, en rennen in paniek rond in de kooi waardoor ze zich kunnen verwonden. Wij proberen dit door onze manier van handelen te voorkomen.
Wanneer snuitjes zich niet zo makkelijk laten vangen, kan het dus zijn dat we tot diep in de nacht op lokatie zijn.
Gelukkig was dit nu niet zo, voor middernacht waren onze vangers weer thuis.

Op zondag zijn Marina en Cari verder gaan vangen op de lokaties.
De jongeman op de foto’s hierboven speelde een spelletje met ze, hij liep de kooien niet in. Maar wij hebben geduld, en……..uiteindelijk aan het eind van de middag trapte hij er toch in, en kon hij nog snel naar de dierenkliniek gebracht worden waar ook hij zijn knikkers in mochten leveren 🙂

De zondag begon al vroeg, om 8 uur in de ochtend gingen we met alle gevangen snuitjes naar de dierenkliniek.
Dierenartsen Judith en Lisanne en dierenartsassistentes Karin en Els stonden klaar om de hele dag vrijwillig snuitjes te neutraliseren.
Zij kregen daarbij hulp van Monique en Bianca

Omdat we op drie lokaties tegelijk aan het vangen waren was het dus van groot belang dat de snuitjes weer teruggezet werden op de juiste lokatie.
We hadden aan alle dwangkooien labels gemaakt, de vangers zetten op elk label de lokatie waar het snuitje gevangen was.
Dit label ging met de snuit mee naar de operatiekamer, daar werd er opgezet of het een kater of poes was. En werd er een aantekening gemaakt zodra ze behandeld waren tegen vlooien wormen en oormijt.
Dit label werd nadien weer vastgemaakt aan de dwangkooi waar het snuitje ingelegd werd.

In de wachtkamer werden door Sanne en Eva de snuitjes van 1 lokatie bij elkaar gezet, de poezen en katers werden dan weer gescheiden, want de katers gingen diezelfde dag al terug en de poezen zouden bij ons in opvang komen.
Liesbeth regelde alles met het vervoer, zij had contact met de rijders Jan, Ingrid, Ans en Lenie en ook met Cari en Marina die op de lokaties waren. Iris kwam ook nog helpen in de praktijk

Alle snuitjes kregen een eartip, een puntje van het oor, poezen rechts en katers links.
Dit is een wereldwijd kenmerk waardoor men kan zien dat dit snuitje al geneutraliseerd is. Het snuitje op bovenstaande foto hadden we de eerste keer op deze lokatie al gevangen, en dat is ook te zien aan de eartip. Mocht zij toch weer een vangkooi in lopen, dan wordt ze direct weer vrij gelaten.

Bij één snuitje zag de dierenarts een kogeltje onder de huid zitten, deze heeft ze verwijderd. Voor de zekerheid is er een foto gemaakt om te kijken of ze meer kogels in haar lijfje heeft, en ze blijkt inderdaad nog stukjes kogel te hebben.
Dit is overigens geen officiele medische foto om afwijkingen te bekijken, het is enkel om te kijken of er nog meer kogels in haar lijf zitten.
Op de foto is ook te zien dat haar voorpoot gebroken is, maar ook alweer aan elkaar aan het groeien is.

Wij hebben dit snuitje Poef genoemd, met de eigenaar hebben we overlegd dat Poef bij ons blijft, zo kunnen we haar goed observeren en later een gouden mand voor haar zoeken.

Er waren ook drie zieke snuitjes bij, die nu allemaal antibiotica krijgen.
Omdat ze allemaal schuw zijn is het voor de eigenaren onmogelijk om ze deze medicatie te geven, dus is afgesproken dat ze bij ons blijven tot ze beter zijn, en daarna weer terugkomen.

Deze knappe jongen die we de naam Onyx hebben gegeven, is één van de zieke snuitjes.
Hij was zondag zo enorm benauwd dat hij ook niet onder narcose kon.
Eerst moet hij opknappen en daarna wordt hij alsnog gecastreerd en dan mag hij terug

Behalve Poef, blijven ook Piwi en Luci bij ons.
Zij komen allemaal van dezelfde lokatie, en de eigenaar vindt het prima dat wij ze verder gaan socialiseren en straks gouden manden voor ze gaan zoeken.

Op alle drie de lokaties hebben de poezensnuitjes het prima naar hun zin.
Er staat de hele dag door eten, en ze hebben heerlijke lig en schuilplekjes.
Met mooi weer kunnen ze heerlijk van de zon genieten, en door de weilanden struinen.
Nu ze zich niet meer voort kunnen planten gaan deze snuitjes een nog fijner leven tegemoet 🙂

De geweldige catering was verzorgd door Kiki

Het was een geweldig succesvol weekend, maar liefst 35 snuitjes hebben we dit weekend mogen helpen.
Tellen we daar de eerste vijf snuitjes die we een week ervoor al hadden gevangen bij op dan komen we op 40 in totaal.
24 poezen en 13 katers, kater Onyx komt daar nog bij, en twee snuitjes waren al eerder door een eigenaar zelf geholpen, maar zijn wel door ons behandeld tegen vlooien, wormen en oormijt, en we hebben teken uit hun vachten gehaald, en eentje hebben we geschoren omdat haar vacht in de klit zat.
Met deze aktie hebben wij heel wat ongewenste nestjes kunnen voorkomen !

Wij willen nogmaals iedereen die geholpen heeft met dit TNR weekend, heel hartelijk bedanken. Wat een geweldige samenwerking (Y)
Jullie zijn allemaal toppers !

Ook de Graafschap dierenartsen willen wij heel hartelijk bedanken dat we gebruik mochten maken van hun lokatie in Velp (Y)