Lieve poezensnuitjesfans
Inmiddels is het alweer 6 februari, maar jullie zijn inmiddels gewend dat het ons nooit lukt om op tijd de kattenavonturen van de afgelopen maand te schrijven 😉

Januari was weer een hele drukke maand voor ons, met veel goeie berichten maar helaas ook verdrietige berichten.
We beginnen met de goeie berichten:

Onze Mo en Aïsha mochten eindelijk naar hun gouden mand verhuizen

Ook Ricky en Mona vonden na lange tijd hun geweldige gouden mand, waar ze zich al direct helemaal thuis voelden.

Doezel en Jip hebben een tijd bij ons in opvang gezeten, het waren geen makkelijke  meiden om te plaatsen, beiden nog steeds wantrouwend tegenover mensen, en Doezel bleef maar in de mandjes van de honden plassen.
Maar ook zij hebben geweldige mensen gevonden die hun een kans wilden geven, inmiddels zijn de meiden samen verhuisd.

Helaas hebben we ook heel verdrietig nieuws

Zijn pleegvrouwtje Joyce schreef:
Als klein, bang knulletje kwam je begin oktober bij mij. Blazen, spugen, slaan… Daar heb ik gelukkig doorheen weten te prikken. Gelukkig heb ik jou kunnen laten zien en voelen dat mensen helemaal niet eng zijn. Langzaam maar zeker begon je mij te vertrouwen. Langzaam maar zeker begon je te genieten van de aandacht, de knuffels. Samen met je broertje was je een eenheid. Altijd bij elkaar slapen. Altijd was jij in het hoekje van jullie mandje aan het sabbelen en jouw broertje Amir was op jouw schouder aan het sabbelen, altijd op dezelfde plek en dat was te zien hihihi. Maar helaas merkten we dat je niet groeide, we merkten dat er iets mis was met jou, maar wat? We hadden het vermoeden dat je FIP had maar we hebben het al die tijd niet zeker geweten. Maar mijn, onze grootste nachtmerrie kwam vandaag toch uit. Je blijkt FIP te hebben. Wat een KUT-ziekte!!! Niet te behandelen, niet tegen te vaccineren, NIKS! Het enige wat we voor jou nog konden doen was jou een vreselijke dood te besparen. In mijn armen ben je vredig over de regenboogbrug gegaan. Daar aan de andere kant wachten wel nieuwe leuke vriendjes op je hoor, Avi. Om er maar een paar te noemen: Gizmo, Nana, Bo, Eppo en natuurlijk mama Kensi. De lijst is heel lang maar jij ben daar gelukkig niet alleen. Allemaal zullen ze jou hartelijk ontvangen en goed voor je zorgen. Lieve Avi, voor altijd zal je in mijn hart zitten, lief klein poezelig kereltje van me. Ik mis je nu al enorm! Ik hoop dat je daar aan de andere kant van de regenboogbrug de kat kunt zijn die je altijd al had willen en moeten zijn maar hier op het aardse niet de mogelijkheid toe had. Love you, Avi! ❤❤❤

En 20 dagen later moesten we afscheid nemen van het broertjes van Avi, zijn hartje stopte ermee tijdens de scan 😦 Pleegvrouwtje Joyce schreef:

“Even een scan”

Je kreeg een prikje en je ging slapen. Even je koppie scannen, Amir. Na een poosje wachten kwam de dierenarts ons halen. “Hij is dood” zei de dierenarts. Ik kon het niet geloven, dacht even dat hij een ‘grapje’ maakte. Maar het is echt zo. De aarde schoof onder mijn voeten vandaan. Ik viel neer op mn knieën. Het is echt waar… Amir… Je bent dood. Tijdens de scan ben je eruit gestapt, zo trippel-trippel over de regenboogbrug, op weg naar je lieve broertje Avi. Voor altijd mag je nou bij Avi op zijn schouder sabbelen, wat je altijd al deed toen jullie hier nog samen woonden. Ik ben blij voor jou, Amir. Geen pijn meer, geen vervelende poliepen meer en je bent eindelijk weer bij je lieve broertje. Maar ik? Ik ben kapot van verdriet. Blazen, spugen, meppen. Dat deed je toen je bij mij begin oktober binnen kwam. Maar sinds een aantal weken was je niet meer bij mij weg te slaan. Je kon geen genoeg krijgen van de kroelbeurten en je lag graag in mijn nek als ik door de woning liep. “Even door de scan”… Lieve Amir, ik ga je heel erg missen! Het ga je goed daar aan de andere kant van de regenboogbrug. Je weet, ik zal altijd van je blijven houden! Love you, Amirtje! ❤❤❤❤😭😭😭😭

Beiden hebben we ze laten cremeren, en hebben ze hun plekje weer bij pleegvrouwtje Joyce

Nada en Noppes zijn het zusje en broertje van Avi en Amir.
Ook zij zijn al vier maanden in opvang, helaas lukte het gastgezin het niet om ze te socialiseren, daarom zijn ze nu naar een ander gastgezin, die al snel vorderingen met ze maakten.

Sabi, Weasel en Adje, onze “hof-pubers”
Bij het laatste röntgen onderzoek bleken de longetjes van Sabi helemaal schoon te zijn 😀
Helaas bij Weasel en Adje nog niet helemaal. Zij blijven dus nog een maand op de medicatie en na die maand worden er opnieuw röntgenfoto’s gemaakt.
We hopen allemaal dat hun dan ook schoon zijn, want hun gouden mand staat al een tijdje klaar, met z’n drietjes mogen ze daar naartoe 🙂

Deze mooie jongedame heeft van het gastgezin de naam Robin gekregen.
Door priveomstandigheden kon Robin niet langer bij de eigenaar blijven.
Ze is een hele lieve meid, rustig, die niet van teveel drukte houd.
Wij zoeken een gouden mand voor haar waar ze helemaal haarzelf mag zijn.

Zenna was aan komen lopen bij iemand, en niet meer van plan te vertrekken.
Alle oproepen op meerdere vermissingssites hebben helaas geen eigenaar opgeleverd.
Zenna word nu door ons gesteriliseerd gevaccineerd en gechipt, en er is al een afspraak gemaakt met iemand die haar heel graag een gouden mand wil geven.

Ook onze oude heer Karel was bij iemand aan komen lopen.
Vlak voor oud en nieuw hebben wij hem van straat gehaald.
Helaas bleek Karel ziek te zijn, hij had een nierbekontsteking en heel veel pijn in zijn bekkie.
Inmiddels zijn al zijn tandjes en kiesjes verwijderd, op drie boventandjes na, en is zijn nierbekontsteking behandeld.
Karel voelt zich nu weer prima, en kan eindelijk gaan genieten.
Ook Karel krijgt binnenkort bezoek van iemand die hem graag een fijne dag oude dag wil bezorgen.

In de kattenavonturen van december vertelden we dat er vier kittens binnen waren gekomen, de Teetjes, een paar dagen later kwam er weer een kitten binnen die hun zusje bleek te zijn.
Inmiddels zijn drie teetjes verhuisd naar hun nieuwe gouden mandjes.

Moreno, de kater die fiv positief bleek te zijn, was van harte welkom bij stichting Kattenbos.
Inmiddels hebben wij hem al daar naartoe gebracht.
Onze exopvangertjes Prins Job, Bailey en morris wonen daar ook, en zijn hartstikke gelukkig. We hopen dat Moreno daar ook heel gelukkig gaat worden, en lekker door het bos gaat struinen.

Wij zijn heel blij dat steeds meer mensen de banner van Zooplus op onze website vinden en gebruiken

Afgelopen maand mochten we maar liefst 243, 29 euro van Zooplus ontvangen, dankzij jullie (Y)

Super trots zijn wij op “poezensnuitjes verjaardagskalender” 🙂

Met elke maand andere (ex)opvangsnuitjes van ons

De kalender is te bestellen via onze webshop of via mail naar secretaris@stichtingpoezensnuitjes.nl

We hebben weer nieuwe adoptie op afstand snuitjes, zoals ons Lyssa

Merlijn

En Paddy.

Alledrie zijn ze inmiddels volledig op afstand geadopteerd

Onze Dale was patient van de maand bij de graafschap dierenartsen:

Patient van de maand

Wij bedanken dierenartsen Judith, Allard en Simon, en alle assistentes heel hartelijk voor al hun hulp (Y)

Een noodoproep van Stichting Straatkat………wij besloten direct te komen helpen

De ambulance werd ingeladen en nog twee autos, en met zes ervaren vangers reden we naar brabant.

Het viel niet mee om ze te vangen, want de katten worden daar allemaal gevoerd

Maar uiteindelijk is het gelukt om die dag 22 katten te vangen.
Alle volwassen katten mochten naar Stichting Amsterdamse Zwerfkatten.
Onze vrijwilliger Rob is s’avonds laat nog naar amsterdam gereden waar Jans van de SAZ op hem zat te wachten.
Zij hebben alle katten geneutraliseerd, behandeld tegen vlooien wormen en luizen, een fiv/felv test laten doen, en allemaal hebben ze een eartip en een chip.
De meesten zijn inmiddels weer thuis op hun veilige plek.
Dikke pluim voor de SAZ (Y)

Wij hebben alle kittens opgevangen, 12 in totaal, varierend in de leeftijd van 3 tot 6 maanden. Ze waren erg bang, maar niet schuw.
Allemaal zitten ze onder de vlooien, wormen en luizen, en ook blijken ze giardia te hebben.
Ze worden dus allemaal behandeld, voor sommige gastgezinnen een zware klus, omdat een aantal snuitjes flink tegenwerkt bij de medicatie geven.

De kittens zijn voorlopig nog niet plaatsbaar, luizen uitroeien vraagt iets meer tijd dan vlooien, en giardia is zeer besmettelijk, dus nu al bij iemand plaatsen is vragen om moeilijkheden.
Onze gastgezinnen nemen alle tijd voor ze om ze het vertrouwen in mensen te laten krijgen en te laten wennen aan het leven in een huis.

Ondertussen houd Eddie de gemoederen ook bezig, het lukt hem om elke week zijn neus opnieuw te stoten 😉

Bedankt lieve mensen voor jullie steun op facebook, en voor alle financiele steun en donaties, zonder jullie kunnen wij geen poezensnuitjes helpen (Y)