MEI 2018

Een hele drukke meimaand hebben wij gehad, die vooral uit vangen vangen en nog eens vangen bestaat.

Op 1 mei kregen we een melding van een hoogzwanger poesje die al een tijd bij iemand kwam eten. Ze wilde niet dat dit poesje buiten moest bevallen en vroeg onze hulp.
Wij zijn er naartoe gegaan en hebben het meisje meegenomen en haar de naam Bibi gegeven.

Bibi bleek al snel een schat van een poes te zijn, die zich maar wat graag liet vertroetelen.

Op 12 mei beviel Bibi, na een zware bevalling van drie kittens

Totaal uitgeput viel ze in de hand van pleegvrouwtje Bianca in slaap

Bello,Bodi en Babs

Inmiddels zijn ze alweer drie weken, en het gaat heel goed met mama en kids

Diezelfde dag mochten wij ook naar Stichting Dierenlot om food en non-food te halen. Geweldig, wat zijn we hier ontzettend blij mee (Y)

We zijn nog een laatste keer naar Lent gegaan.
We hebben nog 1 poesje gevangen, de rest wat de vangkooien inliep hadden allemaal een eartip, dus al door ons gevangen en geholpen.
We hebben Project Lent hierbij afgerond.
Drie maanden zijn we daar dagen en nachten geweest, 28 snuitjes hebben we in totaal gevangen en geholpen.
Stalker heeft ons al die tijd bijgestaan 😉

Op 3 mei hebben wij Doortje opgehaald.
Twee jaar terug hadden wij Doortje al laten neutraliseren en chippen.
Zij werd verzorgd door een ouder echtpaar en mocht ook weer naar hun terug.
Wij dachten dat het allemaal prima ging, tot we een telefoontje kregen van de buurvrouw. Het ging niet goed met Doortje, ze zag er erg slecht uit, en ze had een andere instantie met netten achter Doortje aan zien rennen.
Gelukkig laat Doortje zich niet zomaar pakken, dus wij zijn er direct naartoe gegaan.
Het verhaal erachter is enorm verdrietig. De man van het echtpaar is onlangs overleden, na 60 jaar samen geweest te zijn bleef mevrouw alleen achter.
Ze heeft het enorm zwaar, alles is haar teveel door het verdriet, en daardoor kon ze Doortje ook niet meer de zorg geven die ze nodig had.
Na een goed gesprek volgde een emotioneel afscheid, ze wilde het beste voor Doortje en gaf haar aan ons mee.

Wij zijn direct met haar naar de dierenarts gegaan en gestart met medicatie

Een maand later ziet Doortje er weer prachtig uit.
En ze begint zelfs een huiskatje te worden, die geniet, en allerlei speeltjes ontdekt 🙂

Ook project Arnhem hebben we voor nu afgesloten.
9 snuitjes hebben we kunnen vangen en laten neutraliseren, maar de laatste avonden en nachten vingen we geen enkel snuitje meer, wel een ekster, maar die hebben we maar weer losgelaten 😉
De buurt blijft het in de gaten houden.

We kregen een melding over een moederpoes met kittens.
Ze had er vijf gekregen maar twee waren overleden.
Happy, zoals we mama hebben genoemd, was een paar jaar terug aan komen lopen op een boot. Ze vond het wel gezellig en voer zelfs mee.
Maar helaas kreeg ze wel meerdere nestjes.

Omdat de eigenaren van de boot voor langere tijd op vakantie gingen, werd onze hulp gevraagd. Het was niet in de buurt, maar gelukkig bood vrijwilligster Marion aan om ze op te halen.
Vijf dagen jong waren de kittens, maar toen was al duidelijk dat mama Happy vette slagroom had 😉

King, Louie en Yede zijn inmiddels alweer vijf weken. Het gaat heel erg goed met hun en hun mama.

Thelma en Louise woonden al jarenlang in een woonwijk in Arnhem waar ze ook gevoerd werden. Nu word deze wijk helemaal plat gegooid, en dat zou betekenen dat hun de meiden hun veilige vertrouwde plek kwijt zouden zijn. De meldster maakte zich vreselijk veel zorgen en riep onze hulp in.

We hadden ze snel gevangen, en zagen meteen dat Thelma iets aan haar poot mankeert, zo bleek ze al vier jaar lang rond te lopen 😦
Dat werd dus snel een bezoekje aan de dierenarts

Arme Thelma, wat moet zij een enorme pijn geleden hebben 😦
De orthopeed heeft de foto’s ook bekeken, maar omdat het al een hele oude breuk is, kan deze niet meer hersteld worden.
In goed overleg met de orthopeed en dierenarts hebben we de keuze gemaakt haar poot helemaal te amputeren.

Deze operatie is inmiddels uitgevoerd en Thelma is nu aan het revalideren.

Een aantal van onze snuitjes is verhuisd naar permanente opvangen.
Zo zijn onze aids snuitjes Wybertje, Kokindje en Vito naar Stichting Kattenbos gegaan

En woont Pebbles nu bij Stichting Wetland Cats

Dit is Fleur, de mama van Pebbles en BamBam
De mensen die haar verzorgden zouden haar zelf vorig jaar al laten helpen, maar helaas hebben zij dit niet gedaan met het gevolg dat Fleur weer zwanger was.
Boos en verdrietig waren wij, boos omdat mensen zich niet aan de afspraak houden, en verdrietig omdat we geen andere keus hadden dan haar te laten aborteren.
BamBam en Pebbles hebben zoveel leed ondergaan door hun misvormde voetjes ten gevolge van inteelt, de kans dat deze kittens ook misvormd zouden zijn was te groot.

Gelukkig heeft Fleur hier zelf geen nare gevolgen van gehad en was ze heel snel hersteld.
Voor haar nooit geen nestjes meer !
Fleur is nu op zoek naar een gouden mand helemaal voor haarzelf

Op 18 mei kregen we een hulpvraag van Stichting Kfaaf.
Bij een dierenarts in het oosten van het land was een poes gebracht, ze was zwanger en de eigenaar had geen zin in kittens en wilde dat de dierenarts abortus ging doen.
Maar de kittens leken volgroeid te zijn, dus de dierenarts besloot ze niet te euthaniseren maar in leven te houden.
Toen de eigenaar poes weer op kwam halen weigerde hij de kittens mee te nemen.
Dus daar zaten ze met drie pasgeboren kittens………

Stichting Kfaaf heeft niet de mogelijkheden flessenkittens op te vangen, en daarom vroegen ze ons om hulp.
De kittens zijn naar ons gebracht, goed levendig maar wel een laag gewicht

Pepper, Pixie en Punky leken het in het begin goed te doen, maar al snel werd duidelijk dat ze toch te vroeg geboren waren.

Punky ging ineens heel hard achteruit, we hebben hem bij Bibi en haar kittens gelegd.
Bibi verzorgde hem liefdevol, bood hem ook haar tepels aan, maar Punky dronk niet zelf.
Ook de fles wilde hij niet meer, dus hij kreeg sondevoeding.
Het waren twee dagen vol zorgen, ons kleine mannetje heeft gestreden, maar we hebben verloren………..

In onze handen is hij naar de regenboogbrug gegaan.
Dag lieve mannetje ❤

Pepper en Pixie blijven nog zorgenkindjes. Na een flinke dip zijn ze nu gelukkig weer opgekrabbeld.

Sinds een kleine week hebben ze er een vriendje bij.
Kleine Welpje is helemaal alleen gevonden in de bosjes bij een manage.
De hele ponyclub is verder gaan zoeken of er nog meer kittens waren, maar die zijn niet gevonden.
Welpje was pas twee dagen jong, hij had meerdere kleine wondjes, waardoor we vermoeden dat hij door een dier uit het nest is gehaald, en hij zat helemaal onder de vliegeneitjes.
Drie jonge meisjes kwamen hem naar de dierenarts brengen, dolgraag wilden ze hem zelf groot brengen, maar de moeder van twee van de meiden had al snel door dat dit een bijna onmogelijke opgave zou worden.

Wij waren ook in de praktijk op het moment dat ze kwamen, en ze besloten Welpje aan ons over te dragen, zodat hij alle zorg zou krijgen die hij nodig heeft 🙂

Inmiddels is Welpje alweer een week oud, en het gaat heel erg goed met hem.
Een volgroeid kitten, wat een verschil met Pepper en Pixie.
Een voorbeeldige baby 🙂

Ziggy heeft zijn gouden mand gevonden, of eigenlijk zijn gouden rieten mand.
Ziggy is best éénkennig, hij zou heel veel tijd nodig hebben om te wennen in een nieuwe mand. Maar we weten dat Ziggy blind gaat worden, en hij is hartstikke happy in het gastgezin. Zij hebben daarom besloten dat Ziggy voor altijd mag blijven 🙂

Een melding uit Nuland, een moederpoesje met drie kittens.
De eerste avond dat we haar probeerden te vangen, is ze er met haar kittens vandoor gegaan.
Gelukkig vond een buurman ze een week later…..

Van het mooie hokje had Mama Mia ze verplaatst achter deze vuilniszakken 😦

Gelukkig hadden we mama snel in de vangkooi zitten en konden we de kittens, inmiddels drie weken oud, ook pakken en in veiligheid brengen.
Mama Mia is pas 7 maanden jong, vorig jaar ook daar geboren. Gelukkig kan zij wel voor de kittens zorgen.

Neah, Nola en Boaz zijn inmiddels vijf weken, ze groeien als kool, en doen het heel goed.
Mama Mia blijft helaas bang voor mensen

Zijn zusje Pebbles was al eerder geopereerd aan haar voorvoetjes, nu was het de beurt aan BamBam.
De verplichte benchrust met kap om vond hij maar helemaal niks, maar gelukkig is alles goed hersteld en rent hij inmiddels weer met zijn vriendjes rond

Dit is Box
Hij komt al een aantal jaren eten bij de melders. Nu maakten ze zich zorgen omdat hij mank liep, ze waren bang dat hij iets gebroken had.
Na een gesprek hebben wij ze metacam voor hem gegeven, aangezien hij nog wel op de poot kon staan vermoedden wij dat het niet gebroken kon zijn.
En gelukkig ging het dankzij de pijnstilling elke dag beter.
Wij hebben hem daarna meegenomen naar de dierenarts waar we hem verlost hebben van zijn knikkers en een chip hebben gegeven.
Box mag nu ook lekker naar binnen bij de melders, hij is helemaal happy 🙂

Een melding uit Dieren, mensen hadden kittens gevonden in de tuin en mee naar binnen genomen. De moederpoes was schuw en keek volgens de melders niet naar haar kittens om. De vraag was of wij moederpoes konden vangen en laten helpen zodat er niet meer kittens zouden komen. Zij wilden zelf de kittens met de fles groot brengen.
Voor ons is een melding als deze een spoedmelding. Te vaak denken mensen als ze een nestje kittens vinden dat deze in de steek zijn gelaten door de mamapoes.
Maar in de meeste gevallen is mama dan op zoek naar eten. Zij verlaat haar nest ook pas als de kittens met volle buikjes liggen te slapen.

In dit geval was dat ook zo, de kittens zagen er prima uit, goed doorvoed, en mama was haar kleintjes al aan het zoeken.
In eerste instantie wilden de melders de kittens nog steeds zelf houden. Wij hebben een vangkooi geplaatst voor mama, en gelukkig zat zij er binnen een paar uurtjes in.
We hebben de melders uitgelegd waarom het beter is om de kittens bij mama te houden, en dat het met de fles grootbrengen van pasgeboren kittens een enorme zware klus is.
Gelukkig begrepen zij dit helemaal, en zo zijn mama Shakti en haar kittens Shalala, Shaffy en Shaggy bij ons in opvang gekomen.

Mama is erg schuw, en ze beschermd haar kittens als een tijgerin.
Het is dus lastig om de kittens te pakken om te wegen en te kijken of alles goed gaat.
Maar gelukkig lukt het af en toe en doen ze het prima.

We willen nog eens duidelijk benadrukken: vind je een nestje buiten, kom er dan niet aan, maar bel direct een stichting of instantie !

Deze maand dus alleen nestjes met drie kittens, we tekenen ervoor als dit zo blijft!

Acht weken geleden dat Bullet is geopereerd, dus hij mocht weer een röntgenfoto laten maken om te kijken of alles al goed gegroeid was en de pin eruit mocht

Helaas is er nog niet genoeg botvorming, dus de pin moet nog 8 weken blijven zitten.
Gelukkig mag Bullet wel alles doen wat hij wil, en hij red zich ook prima.

Wat waren we blij toen we dachten het gouden mandje voor Zwieber gevonden te hebben. Helaas was deze blijdschap maar van korte duur, want na vijf dagen is Zwieber ontsnapt, en dat kregen wij pas te horen toen hij al drie dagen weg was.
Paniek !!!
De volgende dag zijn pleegvrouwtje Eva en Marina naar Haarlem gereden om Zwieber te zoeken.Uiteindelijk vonden ze hem in het magazijn van de albert hein.
Wat was hij bang !!!
We besloten hem weer te nemen, de adoptante vond dat goed. Wat was Zwieber blij weer bij pleegvrouwtje te zijn. De eerste dagen reageerde hij schrikkerig op geluiden, maar inmiddels is hij weer helemaal in Zen 🙂

Ook ons fundering-snuitje Poemie is verhuisd naar zijn gouden mand. Het gaat heel erg goed met hem.

Onze tortelduifjes Pietertje en Wammie zijn ook verhuisd naar hun gouden mand.
Vanaf het eerste moment voelden ze zich beiden al helemaal thuis.

Iedereen kent Pietertje natuurlijk als onze ambulance-chauffeur. Als kitten van drie weken zat hij al achter het stuur 😀

En kijk eens wat hij in zijn nieuwe mand gekregen heeft?
Zijn eigen auto 😀

Supertrots is hij, en Wammie heeft haar eigen prive-chauffeur 🙂

En ook Japie en Jetje zijn verhuisd naar hun nieuwe gouden mand.
Ze zijn daar alleen nog niet helemaal van overtuigd, ze vinden het heel erg spannend, en hebben tijd nodig om te wennen.

Deze ongecastreerde en ongechipte kater liep al lange tijd in Doesburg.
De dierenambulance wilde hem halen als hij in een mandje zat.
Wij hebben ervoor gezorgd dat hij in een mandje zat, en de dierenambulance kwam hem heel snel ophalen en heeft hem naar het asiel in Doetinchem gebracht.
Het zou fijn zijn als een eigenaar zich meld

Deze jonge kater is aan komen lopen in Arnhem.
Ongecastreerd en voor de verandering weer eens niet gechipt.
Hij droeg wel een bandje, dus hij moet een eigenaar hebben, helaas heeft deze zich een week later nog steeds niet gemeld.
Het bandje hebben wij direct afgedaan en vervangen door een chip.

Alan zoals wij hem hebben genoemd, gaf pijn aan zijn achterhand aan.
We hebben röntgenfoto’s laten maken waarop gelukkig geen breuken te zien waren, maar zijn dijbeen is wel rood en beurs.Vermoedelijk heeft hij een flinke klap gehad, misschien aangereden? We weten het niet.

Omdat hij onrust veroorzaakte in het gastgezin, hebben we hem ook laten castreren.

Op 27 mei hadden we een gezellige vrijwilligersmiddag.
Bijkletsen onder het genot van een drankje en vegetarische hapjes.
Helaas kon niet iedereen hierbij aanwezig zijn, snuitjes gaan immers altijd voor.

Vanuit Velp kregen we een hulpvraag over een zwerfkater die al langere tijd gevoerd word en nu naar de dierenarts moest. Maar de meldster kreeg hem met geen mogelijkheid in een mand.
Omdat wij de volgende dag toch naar de praktijk moesten in Velp, zijn we daar met een vangkooi langs gegaan. De bedoeling was dat de meldster hem zelf ging vangen, maar hij bleek in huis te zijn, en het lukte hem in een mand te krijgen.
Dus hij kon meteen met ons mee.
Deze lieve ongecastreerde kater blijkt fiv positief te zijn!
We hebben hem meteen laten castreren.
De meldster was erg verdrietig toen ze dit hoorde, maar hij was nog steeds welkom.
Deze jongen, wat geen vechtersbaas is, mag zijn oude dag bij haar doorbrengen 🙂

Ons langste project deze maand was Molenhoek.
Maar liefste 17 dagen achtereen zijn we daar geweest.

De melding kregen we van mensen die daar onlangs een huis hadden gekocht waar ze nog niet woonden maar wel druk aan het klussen waren.
De bewoonster vond vijf kittens in het tuinhuis en heeft ze verjaagd. De volgende dag belde haar man ons om hulp voor de moederpoes en haar vijf kittens.

Direct zijn wij er heen gegaan, vangkooien op scherp gezet, maar van mamapoes en kittens geen spoor.

Vier vangkooien hadden we elke avond en of nacht op scherp staan.
Het werd ons al snel duidelijk dat ze zich overdag zeker niet lieten zien, dus we gingen alleen nog de avonden en nachten tot een uur of 08.00 uur daar zitten met de kooien op scherp.
Overdag lieten we de kooien wel staan met eten erin, maar zonder kleppen erop.
Gelukkig mochten we gebruik maken van de tuin van de melder.

Na een paar dagen vingen we de buurtkater, er was ons gezegd dat hij een eigenaar had en in de buurt woonde, dus hem hebben we direct weer los gelaten.
Maar hij kwam elke avond en nacht terug om te eten.
Pas later kwamen we erachter dat dit niet de buurtkater was.

Dus de volgende keer dat hij in de vangkooi zat hebben we hem meegenomen

Wat was hij enorm boos!!
We hebben hem zo snel mogelijk laten castreren. En omdat hij niets wilde eten en drinken in de opvang, alleen maar de bench overhoop haalde omdat hij weg wilde, hebben we hem snel weer teruggezet.
Twee dagen later kwam hij weer lekker meesmikkelen 😉

Mama zagen we af en toe snachts lopen, maar nooit met haar kittens. We wisten dus niet of de kittens er nog wel waren. Dus besloten we de wildcam op te hangen.
En BINGO………..

We kregen weer hoop, want ze waren er nog.
Alleen telden wij maar vier kittens.

De volgende avond zijn we er vol goede moed weer heengegaan.
We voerden nu al meerdere dagen op die plek, dus de kans was groot dat mama en kittens weer zouden komen.En ja hoor, nog geen 10 minuten nadat we de kooien op scherp hadden gezet viel er een vangkooi dicht

En dit hummeltje, die de naam Maylo kreeg zat er in.
Wat waren we blij !!!

In totaal hebben we daar 9 uur gezeten tot smorgens 04.00 uur maar geen mama en kittens meer 😦

Het enige wat we nog vingen was een kikker

Nadat Maylo gevangen was is mama met haar overige kittens verdwenen.
We begrijpen haar ook wel, haar kittens zijn geboren in tuin nummer 9, toen de kittens een week jong waren heeft ze ze verhuisd naar het tuinhuis op nummer 15, dit tuinhuis werd later gesloopt, waardoor ze in paniek moest vertrekken.
Ze heeft de kittens naar het tuinhuis van nummer 13 gebracht en ook daar zijn ze weer weggejaagd 😦
Daarbij had ze al vele nestjes gehad, en deze zijn steeds weggehaald door een instantie, alleen de kittens, mama lieten ze gewoon lopen,waardoor zij niet veel later weer een nestje had, die werden weer weggehaald, en zo raakte zij steeds meer in paniek als ze weer een nestje had 😦

Elke nacht waren we weer op pad, we wilden niet opgeven we moesten en zouden mama en de kittens vangen !!

De wildcam hadden we dag en nacht aanstaan,zodat we elke keer als we kwamen konden zien wie er geweest was. We zagen mama wel elke keer, maar ze liep de kooien niet in, en de kittens zagen we niet meer.

We hadden inmiddels al bij veel huizen aangebeld, en zo kwamen we erachter dat mama en twee kittens twee dagen nadat Maylo gevangen was waren gezien.
We besloten aan die kant van het pad in een tuin ook een voerplek te maken en een wildcam te hangen.
En we hebben flyers gemaakt die we bij iedereen in de buurt in de brievenbus hebben gedaan

Op dag 15 besloten we rundertartaartjes te bakken en deze nog warm mee te nemen en in de vangkooien te doen.

En Yes, dit was voor mama onweerstaanbaar en ze liep de kooi in.
Eindelijk.
Heel snel met haar naar de dierenarts zodat ze in elk geval nooit meer zwanger hoeft te zijn.

Onze zoektocht naar de kittens ging door. We wisten dat ze honger zouden krijgen en op zoek zouden gaan naar eten. Wij hadden inmiddels drie voerplekken gemaakt. Maar wat een teleurstelling elke keer om te zien dat er niets van gegeten was, en we op de wildcams alleen maar beelden zagen van bewegende blaadjes.
We zouden bijna de moed opgeven, maar dat konden we niet !!

Gelukkig kwam op dag 17 om 22.00 uur s’avonds het verlossende telefoontje van een buurtbewoner, de kittens zaten bij hem in de tuin.
We zijn direct in de auto gesprongen en naar Molenhoek gereden, daar aangekomen waren de kittens er niet meer, maar we wisten dat ze in de buurt moesten zijn.

We hebben acht vangkooien op scherp gezet en waren niet van plan weg te gaan voor we ze zouden hebben, maar uiteindelijk hadden we maar 1 vangkooi nodig, want binnen een uur na het telefoontje hadden we twee kittens tegelijk in de vangkooi zitten

WAT WAREN WE ONGELOFELIJK BLIJ !!!!!!!

We hoorden van deze melder ook dat het maar twee kittens waren, ze bleken ook al met mama geweest te zijn.
Vijf kittens geboren, op de webcam zagen wij er vier, nadat Maylo gevangen was zouden er dus nog drie moeten zijn. Maar twee dagen nadat Maylo gevangen was werden er nog maar twee gezien.
We weten niet waar de anderen zijn, misschien overleden omdat de mevrouw die ze uit hun tuinhuis heeft gejaagd wist te vertellen dat er twee hele kleine scharminkeltjes bij zaten.
Of zullen ze er toch nog twee rondlopen?

Er word nog steeds gevoerd daar, de buurtkater eet daarvan, maar mochten er nog  kittens zijn dan hopen we dat die er ook van mee eet en zich een keer laat zien zodat buurtbewoners ons kunnen bellen. Wij blijven duimen dat we die ook nog zullen vangen !

De kleintjes zijn erg bang

We hebben ze Maisha en Mellow genoemd

Maylo was binnen vier dagen al helemaal om, een heerlijk ondeugende kereltje, die dol op knuffelen is.
Hij was helemaal door het dolle heen toen zijn broertje en zusje kwamen.
En hij helpt heel goed mee met hun te socialiseren

En dat gaat goed, Maisha en Mellow beginnen langzaam aan mensen te wennen

En mama Maddy?
Zij blijkt helemaal niet de schuwe poes te zijn wat wij al die tijd dachten, Maddy blijkt ontzettend lief te zijn, en ook dankbaar.
Zij gaat niet meer terug, voor haar gaan we echte gouden mand zoeken.
We hebben besloten om haar nu rust te geven, de kittens zijn bij een ander gastgezin.
Geen zorgen meer voor Maddy, alleen nog maar aan haarzelf hoeven denken, bijkomen van alles, en genieten van de warme mandjes, lekkere hapjes die haar gebracht worden, en na drie jaar eindelijk weer knuffels te krijgen.

Tot de volgende maand