19 november 2014

Op zondag 16 november is onze dierenarts Judith weer naar belgie gereden omdat we opnieuw een hulpvraag gekregen. Pascale had weer vijf kittens gevangen en vroeg of wij ze op wilden vangen.
Ze had ook nog een hoop ongecastreerde katten zien lopen.
Dus vroeg in de ochtend is Judith samen met onze dierenartsassistente Els in de auto gestapt op weg naar Belgie.
Daar werden ze weer hartelijk ontvangen met koffie/thee en taart.

Daarna hard aan het werk, de hele middag opereren bij Gerard in de bijkeuken en het resultaat is weer geweldig; drie poezen gesteriliseerd en 9 katers gecastreerd !
Jullie zijn geweldig Judith en Els !!

s’Avonds laat kwamen ze drie van de vijf kittens bij ons brengen, een week of tien jong, en dankzij Pascale al erg tam.

Dit mooie lieve wollige schildpadje heet Yulia

Deze rooie rakker heet Ronnie

En dit mooie meisje heet Liva

Ze zitten nog even in quarantaine bij Angela, maar het gaat verder prima met ze

En dit zijn de twee andere kittens, geschat op een maand of zeven.
Ze verblijven nu bij Judith en hebben van haar de namen Sambal en Chili gekregen.
Deze twee mannekes zijn hartstikke lief, wij vinden daarom dat we ze een kans moeten geven op een heerlijk warm thuis.

Onze Yonas en Yuna waren geplaatst, maar zijn helaas weer teruggebracht omdat de nieuwe eigenaar erg allergisch bleek te zijn. Wij gaan dus op zoek naar een nieuw warm thuis voor dit heerlijke kleffe stel.

Onze Freya is inmiddels bevallen van vijf prachtige mooie kittens.
Gastgezin Rhiannon heeft een mooi verhaal geschreven over de bevalling bij “gastgezinnen vertellen”

Onze Lotje wil de nieuwe speeltjes in onze webshop even promoten 🙂
Want met sinterklaas en kerst worden toch ook alle poezensnuitjes extra verwent hopen wij 😉

En we hebben ook aan het personeel gedacht, leuk voor in de schoen of onder de kerstboom, unieke muismatten!
Kijk snel in onze webshop!

Kattenliefhebster Ilona leeft altijd erg met ons mee en wilde zo graag iets doen, dat ze een 1 euro aktie voor ons heeft opgestart. Kijk bij de lopende aktie, wij hopen dat er veel eurootjes via die weg gaan binnenkomen.
Bedankt Ilona !

Tot slot vragen we jullie om alsjeblieft op ons te stemmen via de specsavers button op onze homepage.
Je kunt elke dag stemmen, 1 keer per emailadres, maar je mag 20 emailadressen per ipadres gebruiken.
Stemmen kan nog dagelijks t/m 8 december 16.00 uur.
Help ons, wij kunnen het geld zo goed gebruiken!

1 november 2104

Onze Elsje heeft de facebook-volgers heel erg nieuwsgierig gemaakt door te zeggen dat ze enorm nieuws had waar ze zelf helemaal hoteldebotel van is, zoals op de foto te zien is. Ze heeft het geduld van iedereen ook behoorlijk op de proef gesteld, maar hier komt dan eindelijk het grote nieuws verteld door èèn van haar pleegmama’s Bianca.

Afgelopen week kreeg ik een telefoontje van onze dierenarts Judith “hoe zou je het het vinden om nog meer Elsjes te krijgen?”
Nog meer Elsjes???Vertel!!
Vanuit Belgie was er bericht gekomen dat de mama van Elsje bij Rob was binnen gekomen met een kitten in haar bek. Ze legde het kitten neer en ging weer weg, om niet veel later met een tweede kitten aan te komen, en daarna een derde en toen een vierde.
Rob had intussen een doos klaargezet en daar de kittens ingedaan, en mama legde zelf de laatste kittens erin en ging er heerlijk bijliggen 🙂

Heel bijzonder is dit natuurlijk, zocht ze de warmte voor haar kleintjes op of vroeg ze hulp aan Rob?
Hoe leuk en lief Rob de kittens ook vind, en hoe graag hij ze ook wil houden, hij wist meteen dat dit niet kon, tenslotte worden deze hummels ook groot, en als ze het al overleven de komende winter in de koude ardennen, dan zullen zij volgend jaar hetzelfde lot moeten ondergaan als hun mama en velen anderen, ook nestjes krijgen, en ook Rob wil ze dat absoluut niet aan doen.
Ze zijn tenslotte niet allemaal voor niets geneutraliseerd door Judith en haar hulpen.

Vandaag zijn de hummeltjes 5 weken, ik opperde nog even om ze misschien tot een week of zes bij mama te laten, maar zowel Judith als Rob vonden het beter om ze nu te scheiden, de kittens waren niet lang meer in de doos te houden, en zouden aan de wandel gaan, de kans zit er dan in dat mama ze mee neemt op avontuur, en we willen ze natuurlijk niet meer uit het zicht raken.
Daarbij hadden er ook drie van de vier dichtgeplakte oogjes, en hadden medische hulp nodig.
De beslissing was dus snel gemaakt, Judith kwam me zaterdagmorgen ophalen en samen met haar honden zijn we naar de Ardennen gereden.

Onderweg genoot ik al enorm van de omgeving, wow wat is het daar toch prachtig mooi.
We boften ook enorm met het mooie weer, 1 november 21 graden !!!!
Na twee en een half uur rijden kwamen we aan. Judith liet me alles in de omgeving zien, erg leuk om te zien waar “onze belgjes” vandaan komen.
Als eerste zijn we naar Pascale gegaan, toen zij het huis kocht kreeg ze er heel veel zwerfkatjes gratis bij. Steriliseren is in Belgie erg prijzig zij was dus enorm blij met het neutralisatieproject bij Rob, en heeft heel hard meegeholpen om de katten rondom haar eigen huis te vangen.

Rondom haar hele huis staan warme droge hokjes speciaal voor de katten.

Deze mooie meneer wilde wel op de foto.

Ik ontdekte deze helemaal achterin de tuin, een plaatje om te zien, maar erg schuw, ik kon dus niet dichterbij komen.

Hij wilde wel even 5 seconden stil blijven staan voor de foto maar was toen ook net zo snel  weer verdwenen 🙂
Al deze katten zijn geholpen!

 Pascale was op dat moment niet thuis dus gingen we naar Rob.

Rob woont in een caravan midden in het bos.
Voor de katten echt een paradijs daar.
Toen hij ons aan zag komen, hield hij zijn vinger voor zijn mond en wees ergens naar, Judith en ik bleven heel stil kijken waar hij naar wees
Jemig………..is dat echt waar?

Dit is het broertje of zusje van onze witte Mentos. Die is op de eerste dag van de vangaktie gezien en daarna de hele week niet meer.
Aangezien Mentos ziek was toen ze bij ons kwam, en zelfs heel ernstig ziek , waren wij eigenlijk bang dat dit kitten het niet overleefd zou hebben.
Maar daar zat hij of zij dan !! Voor het gemak zeg ik nu even “zij” .
Al een paar dagen zat zij bij Rob rondom de caravan, erg schuw dus Rob kon haar niet pakken.
Judith en ik besloten de vangkooi op scherp te zetten en te wachten.
We hadden binnen immers ook nog genoeg te doen.

Dat zijn ze dan de “kleine Elsjes”

Twee bijna look a likes Elsjes, een hele zwarte en een zwart/witje (die erg veel op onze Muppet lijkt)

Eerst blazen naar ons, want Judith en ik waren eng 😛
En we hebben ze direct behandeld tegen vlooien en medicijnen in de oogjes gedaan, dat is natuurlijk ook niet leuk!

Maar hoe eerder we starten met de behandeling hoe beter.

Deze kleine uk zag helemaal niets meer omdat de oogjes helemaal dichtgeplakt zaten.

Gelukkig zagen ze er verder prima uit en waren ze ook al lekker aktief.

Helaas liep de kleine meid buiten nog steeds de vangkooi niet in, dus we we besloten eerst naar Gerard te gaan, die een eindje verderop woont, en die een ruimte beschikbaar had gesteld voor de operaties en de hele week voor de catering heeft gezorgd 🙂
Geweldig mooi huis, ik keek mijn ogen uit!!
Rob Judith en ik werden super verwent met een megagrote en zeer lekkere taart (we hebben ervan gesmuld he Judith :P)
We hebben een tijdje gezellig gekletst en zijn toen weer bij de kleine gaan kijken, helaas….zelfs niets uit de vangkooi gegegeten.

Judith en ik wilden haar zo graag hebben, maar zomaar vangen ging niet want ze is erg schuw en er zijn daar zo enorm veel plekjes waar in ze kan kruipen waar wij nooit bij kunnen.
We besloten dus naar Pascale te gaan, en Rob hield de vangkooi in de gaten.

Een hele tijd met Pascale staan kletsen, ook het kleine zusje van Yonas en Yuna nog gezien.
Wat een aardige mensen daar toch allemaal !!
Weer terug bij Rob nog steeds geen kleine in de vangkooi, dus zijn we eerst met de honden gaan wandelen.

Straatje oversteken en je zit aan de andere kant in het bos waar de honden even heerlijk konden renden.

Een hele rustige straat, gerard zei als hier op èèn dag 30 auto’s langs komen is het veel, en dat zijn dan 10 auto;s van mensen die smorgens naar hun werk gaan, en s’avonds weer thuis komen, dat zijn er dus al 20 😀

Toen we weer terug kwamen, vertelde Rob dat hij al twee katten van zichzelf uit de vangkooi had moeten bevrijden.
We vonden het enorm triest maar helaas ging het niet lukken dit kleintje te vangen.
Maar Rob blijft het proberen, en zodra hij haar heeft komt hij haar zelf brengen.

Wat een geweldige ervaring om met eigen ogen te mogen zien waar onze belgjes Yodi Nova Nomi Yuna Yonas Mentos Muppet en Elsje vandaan komen.
Zeer gastvrije mensen die net zo begaan zijn met katten als wij!!

We vonden het enorm fijn om te horen dat Rob de mamapoes kon aaien. Natuurlijk is het nooit fijn om kittens van de moeder te scheiden, maar soms heb je geen andere keus. Maar Rob zou haar volop gaan verwennen.
En ik heb mama gezien, en het is haar heel goed aan te zien dat ze alles aan haar kindjes gegeven heeft, ze is erg mager dus bij Rob kan ze weer helemaal aansterken, en dit was haar haar laatste nestje, want ook zij is tijdens het castratieproject al geholpen.

Op de terugweg zijn we nog bij onze dierenartsassistente Karin op bezoek geweest, wat onwijs leuk was, nogmaals toi toi toi Karin!
En toen weer verder naar Nijmegen.
Om 21.00 uur was ik thuis.
Als eerste de kleintjes overzetten in de bench, behandelen en eten geven.
Twee aten al snel helemaal zelf van de babypate.
En vanmorgen aten ze allevier zelf de carnibest 😀
(kan onze verwende Elsje een voorbeeld aan nemen :P)

Dit is de enige man in het gezelschap, maar wat een stoertje he !
We hebben hem de naam Jantje gegeven 🙂

Dit is Jetje, zij lijkt in haar doen en laten erg veel op Elsje

Al meteen druk aan de wandel, in de krabpaal klimmen en piepen als het haar niet zint 😛

En net als Elsje draagt ook Jetje een echt hart ❤

Dit is Lotje, een lief rustig meisje. Maar wie weet houdt ze haar echte karaktertje nog even voor ons verborgen 😉

En dan hebben we nog Liesje.
Zij is erg verlegen, soms zelfs nog een beetje blazen.
Haar oogjes zaten helemaal dicht, maar gelukkig kan ze nu weer zien.

Dit was het dus het grote nieuws waar Elsje helemaal hoteldebotel van was, haar zusjes en broertje zijn nu ook bij ons 😀
Helaas kunnen we Elsje nog niet bij ze laten want eerst moeten ze helemaal beter zijn.
Maar zodra ze herenigd worden sta ik natuurlijk met de camera klaar 🙂

Elsje is er in elk geval helemaal klaar voor 🙂

Judith nogmaals heel erg bedankt voor de gezellige dag 🙂

******

1 november 2014

Een paar dagen nadat onze stichting van start was gegaan kregen wij een telefoontje van een dierenarts in Weesp.
Zij vertelde dat clienten van haar, een echtpaar van beiden 80 jaar, een caravan hadden op een camping in Otterloo waar zij een hele kolonie zwerfkatten voeren. Nu waren er drie kittens bijgekomen en deze mensen wilden graag dat de kittens opgevangen werden maar kregen van alle asiels opvangen en stichtingen te horen dat er geen plek was.

Ze smeekten hun dierenarts om hulp, en zij had beloofd haar best te doen om een opvang te zoeken en kwam dus bij ons terecht.
We realiseerden ons direct dat dit ver buiten onze regio ligt, maar in goed overleg heeft het bestuur besloten een uitzondering te maken en deze mensen en kittens te helpen.
De volgende dag belde de meneer op en hij was zo ontzettend blij met onze hulp.

Hij vertelde veel over de kolonie en wat zij allemaal voor de katten doen, ze worden enorm goed verzorgd door deze mensen!
Ondanks de leeftijd van meneer werkt hij nog steeds twee dagen in de week op de dierenambulance, een man met een gouden hart voor dieren dus.
Hij wilde heel graag zelf proberen de schuwe kittens te vangen, hij heeft er immers ervaring mee.

De kittens lieten zich helaas niet zomaar vangen. En de schrik zat er goed in bij ons allemaal toen ineens alle katten verdwenen waren!
Een aantal weken hebben ze geen kat gezien, niemand begreep wat er gebeurd was, en we maakten ons allemaal erg veel zorgen.
Heel blij waren we dus met het telefoontje op een vrijdagmiddag dat meneer en mevrouw net weer op de camping aan waren gekomen en er alweer katten te zien waren waaronder de kittens.

Inmiddels alweer een stuk ouder, dus we besloten een vangkooi van onszelf te brengen, meneer wilde het echt zelf doen, ook al hadden wij al een paar keer aangeboden te komen helpen.
Twee kittens kwamen nog steeds eten, de derde zagen ze alleen nog maar op afstand, deze had zijn eigen weg gevonden.
Er gingen weer een aantal weken overheen, en jahoor…..afgelopen zaterdag kregen we een zeer blije meneer aan de telefoon, hij had de twee kittens gevangen 😀

Hij heeft ze zelf naar ons gebracht.

Twee prachtige mooie roodjes, inmiddels een week of 13.
Wel bang, maar we vinden ze niet superschuw en denken dat ze  goed te socialiseren zijn.
Gastgezin Mariska heeft die taak op zich genomen.

Ze hebben de namen Ben & Jerry van haar gekregen.

Het is erg jammer dat het derde kitten zich niet meer laat zien.
De campingeigenaar ziet nu gelukkig in dat er iets moet gebeuren want de kolonie blijft zich uitbreiden.
Er staat een afspraak geplant met de dierenbescherming om te praten over een neutralisatieproject.
Natuurlijk is de meneer die ben & jerry heeft verzorgd en gevangen daarbij aanwezig, hij wil alleen het beste voor de katten.

Wij wachten dit gesprek af en hoop dat er iets positiefs uitkomt, zo niet, dan gaan wij kijken wat wij kunnen doen.