Een bezoek aan Uganda Society for the Protection and Care of Animals

Na 16 maanden keihard werken vonden familie en vrienden van me dat het hoogtijd voor me werd om eens helemaal tot rust te komen.
Mijn dochter, wonende in Jinja Uganda, is een crowdfunding gestart, om mij naar haar toe te laten komen.
En dat is gelukt 😀
Voor mij was het een enorme grote verrassing, waarbij de tranen van blijdschap over mijn wangen liepen.

Ik moest nog vier maanden wachten, maanden waarin ik nog steeds hard voor de stichting werkte. Ondertussen kwam de datum steeds dichterbij en ging ik voorbereidingen treffen.
Aangezien de dierenliefde me in het bloed zit, ging ik ook op zoek naar een opvang voor dieren in Uganda, en ik vond er eentje (achteraf blijkt dit de enige in heel Uganda te zijn) in de stad Kampala, twee tot drie uur rijden vanaf Jinja.
Mijn hart ging sneller kloppen “daar wilde ik naartoe” !

Mijn dochter nam alvast contact met ze op, of wij op bezoek mochten komen en of ze nog dringend iets nodig hadden. Wij waren van harte welkom en ze gaven een lijstje op met spullen die ze heel goed konden gebruiken.

Op 12 januari vertrok ik naar Uganda, mijn eigen poezensnuitjes in veilige handen bij penningmeester Marina, die deze weken in mijn huis ging wonen en al mijn werkzaamheden bij de stichting zou waarnemen.(wat ze fantastisch heeft gedaan (Y))

Dolblij was ik om mijn dochter weer in mijn armen te kunnen sluiten ❤

We gingen een prachtige tijd tegemoet!

Op 21 januari was het zover, op naar de shelter, ik verheugde me erop, al hield ik er rekening mee dat het ook wel eens heel moeilijk zou kunnen zijn.
Maar dat viel heel erg mee, de honden en katten worden daar zo goed verzorgd, de ruimtes waren netjes en schoon.

De eersten die ik zag waren deze pups van zes weken. Hun moeder (een straathond) was overleden, en als pasgeboren pups zijn zij opgevangen door de shelter.
Ze zijn met de fles grootgebracht.

Nog even wat groter groeien, een vaccinatie en een chip, en deze schatjes kunnen verhuizen naar hun forever home 🙂

Een aantal jonge honden lopen los op het terrein, anderen zitten in een groot buitenverblijf met nachthokken. Sommige honden die ziek zijn zitten apart in kennels.

Het zijn allemaal straathonden. Ugandezen zien honden niet als huisdieren, diegene die een hond hebben gebruiken deze enkel als waakhond, liefde voor de honden kennen ze niet.

Deze uitgemergelde hond zit daar met haar pupjes, gered van een gevaarlijk leven op straat. Zij heeft net als de meeste honden een ziekte waardoor ze kale plekken heeft, allemaal worden ze daar voor behandeld.

Ik heb de beroemde Hope mogen ontmoeten.
Hope heeft als straathondje een auto-ongeluk gehad waarbij ze aan beide achterpoten verlamd is geraakt.
Gelukkig is ze in de shelter terecht gekomen waar ze direct de (medische) zorg heeft gekregen die ze nodig had.

Een vrijwilligster van de shelter trok zich het leed van Hope zo erg aan, dat ze een crowdfunding is gestart om een rolstoel voor Hope te krijgen.
En dat is gelukt (Y)

Hope is weer helemaal happy, en raced in haar rolstoel overal naartoe 🙂
Hope leeft samen met andere gehandicapte honden, bijna allemaal veroorzaakt door auto-ongelukken.

Waaronder deze hond, zij verloor een poot

Ze is geopereerd door dierenarts Alex van de shelter

En nu ook een happy dog.

8 pups met hun mama

Mama smeekte om hulp.
Ze verloor een oog omdat kinderen stenen naar hadden gooiden.

Zij en haar pupjes werden opgevangen door de shelter.

Een straathond, aangereden midden op de drukke weg in Entebbe

Uganda Society for the Protection and Care of Animals is er meteen naartoe gegaan

En hebben haar in veiligheid gebracht.

Het kattenverblijf

Natuurlijk ging ik meteen door de benen om al die schatjes een knuffel te geven 😉

En de meesten vonden dat maar wat fijn 🙂

Vier kittens gevonden toen ze pas geboren waren, hun mama is nooit meer gevonden, vermoedelijk overleden.

Ze wilden maar wat graag aandacht, helaas kon ik ze niet knuffelen omdat ze ziekjes waren en apart zaten.

Ze zijn met de fles grootgebracht.

Deze twee kunnen elkaar niet uitstaan 😉
Daarom mogen ze omstebeurten los lopen.

Oh dat is fijn….

…………ga door ga door

De meeste Ugandesen zien katten niet als huisdieren, je ziet ze dus alleen als straatkatten, die het ongedierte bestrijden.

De vrijwilligers van de shelter proberen hier verandering in te brengen door voorlichting te geven aan de bevolking op verschillende plekken in het land.
Vooral de kinderen bewust maken, dat honden niet altijd gevaarlijk zijn en ook zij en katten liefde nodig hebben.

Scholen worden ook uitgenodigd bij de shelter.
Kinderen word van jongs af aan al geleerd dat honden gevaarlijk zijn.
De vrijwilligers van de shelter leren de kinderen het tegendeel.

Ik vind het geweldig hoe zij dit doen en dat kinderen leren met dieren om te gaan, hopelijk dat de dieren in de volgende generatie wel zorg aandacht en liefde gaan krijgen.

Heel graag zouden ze het kattenverblijf uit willen breiden, een mooie grote en lichte ruimte. Maar daar is geld voor nodig !

Vijf katten daar gebracht omdat de eigenaresse “eventjes” naar het buitenland ging.
Helaas zijn ze nooit meer opgehaald. Ze gaan nu voor deze snuitjes nieuwe huizen zoeken.

Alle katten krijgen de medische behandeling die ze nodig hebben.
De dierenarts heeft zijn eigen kliniek ook in de shelter zitten.
Kittens verhuizen gevaccineerd en gechipt vanaf hun 12de week.
Met zes maanden worden ze allemaal geneutraliseerd.

Ook daar zijn touwtjes van de camera heel erg leuk

We hebben fijn gespeeld samen 🙂

Voor alle dieren in de shelter word een forever home gezocht, en voor de meesten ook gevonden.
Zij doen dus echt precies hetzelfde als Stichting Poezensnuitjes doet.

Deze mooie lieverd is zo’n geluksvogel, twee dagen later ging hij verhuizen naar zijn forever home in Zuid-Afrika.

We hebben een tijd gesproken met de manager Alex en dierenarts Alex.
Zij waren ook zeer geinterreseerd in Stichting Poezensnuitjes.
Ze vonden het heel erg mooi en knap dat wij schuwe snuiten ook proberen te socialiseren, en vroegen daar tips bij.
Zij hebben hier te weinig ervaring mee, maar ook te weinig “personeel” om hier tijd in te steken, maar ze zouden het wel heel erg graag willen.

Op het moment dat wij daar waren zaten er vier schuwe katten in het mooie buitenverblijf.

Deze vier zouden binnenkort samen (geneutraliseerd, gevaccineerd en gechipt) naar een restaurant gaan, waar zij ongedierte mogen bestrijden, maar daarnaast ook de zorg krijgen die iedere kat nodig heeft.

Het was zo mooi om twee Ugandese mannen zo liefdevol over honden en katten te horen praten. Het spijt hun ook dat zij de enige shelter in heel Uganda zijn die zich inzet voor deze dieren.

Wat was ik enorm blij dat ik hun namens Stichting Poezensnuitjes hondenvoer, kattenvoer, ontwormingspillen voor honden en katten, druppels en shampoo tegen vlooien en krachtvoer kon geven.

En zij waren net zo blij 🙂
De camera werd er meteen bijgepakt, en nog diezelfde dag stond het op hun facebook 🙂

Zij kunnen alle hulp gebruiken !!
Neem eens een kijkje op hun facebook site, hierop staat alles te lezen, inclusief fotos, van wat zij doen

https://www.facebook.com/USPCA/

Ook vrijwilligers zijn altijd welkom.
Regelmatig komen vrijwilligers uit het buitenland voor weken, maanden of zelfs langer dan een jaar helpen.
Maar het zijn er nooit genoeg.

Ben jij avontuurlijk aangelegd? Hou je van dieren?
En zou je wel als vrijwilliger een tijdje bij deze shelter willen helpen?
Neem dan met ons of met Light up Uganda contact op.

Light up Uganda is opgericht door mijn dochter Robin en haar vriendin.
Zij kunnen je verder helpen in Uganda naar bijvoorbeeld woonruimte, en je adviezen en tips geven.

https://www.facebook.com/LightupUganda/?fref=ts

Het was een geweldige ervaring die ik nooit meer zal vergeten.
En ik blijf me vanuit Nederland inzetten voor de fantastische mensen van de shelter.

Thank you so much Mister Alex and Mister Alex

Groetjes Bianca

 

4 reacties