O P R O E P voor Buitenplekken!!!

============

Je hebt poezensnuitjes en poezensnuitjes…

De brutaaltjes, de muurbloempjes, de knuffelkontjes, de belhamels…

De snuitjes met een handicap, een aandoening of een gebruiksaanwijzing…

Voor elk snuitje proberen wij altijd een mandje te vinden dat past als gegoten, zodat ze zich thuis zullen voelen en ontspannen en gelukkig kunnen zijn.

Soms is dat heel makkelijk en staan mensen voor hen in de rij, soms duurt het wat langer en soms is het zelfs zo dat je een gat in de lucht springt als eindelijk die ene persoon een mail stuurt waar je al zo lang op wachtte. Iemand met veel kennis, geduld en liefde die het snuitje snapt en waar je met een gerust hart erop kan vertrouwen dat zij een hele liefdevolle band zullen opbouwen.

Maar er zijn ook snuitjes die echt 100% zeker weten dat ze niet bij mensen in huis willen leven, hoe lief en aardig die ook zijn. Snuitjes die al langer buiten leven en daar meestal ook geboren zijn. Zij hebben soms slechte ervaringen met mensen opgedaan maar vaak ook gewoon geen.
Mensen blijven dan altijd enge wezens die in hun ogen hele rare en onbegrijpelijke dingen doen. Daar kan je maar beter bij uit de buurt blijven. Zij voelen zich prettig met ruimte om zich heen, zodat ze altijd een veilige afstand kunnen houden tot mensen, weg kunnen rennen als ze dat nodig achten en zich niet gevangen voelen door muren om zich heen. Wij weten heel goed dat het leven bij mensen veel voordelen heeft en de meeste snuitjes weten dat ook en zouden ook niet anders willen.
Heerlijke zachte mandjes, speeltjes, geborgenheid, lieve knuffelhanden en altijd lekker eten…. welke snuit wil dat niet? Nou, die dus!

Wij geven ze allemaal graag een kans bij mensen en wij geven ze zeker niet zomaar op, ook niet als ze al ouder zijn. Maar als blijkt dat er geen enkele vooruitgang in zit , wat je ook probeert en het snuitje duidelijk ongelukkig is, dan moet je kunnen loslaten. Wij horen ook wel eens berichten als: “Hij zat bij ons jaren onder het bed, maar nu komt hij er gezellig bij zitten.”. Heel fijn dat dat nu zo is, maar de voorgaande jaren kan je niet zomaar uitvlakken alsof ze er nooit waren.
Die jaren waren niet leuk en dat is een understatement. Een leven onder bed, achter de bank of ergens eenzaam op zolder is geen leven, dat is overleven. Een bestaan in constante angst is triest,  heel triest en dat willen wij geen enkel snuitje aandoen.

Gelukkig is het vaak zo dat schuwe snuitjes die gevangen worden om te laten neutraliseren,  terug kunnen naar de plek waar ze vandaan kwamen.
Dat kan op een boerderij zijn, maar ook gewoon in een woonbuurt. Lieve mensen geven hen daar te eten, maken plekjes voor hen waar ze kunnen slapen en houden hen in de gaten. Wordt er dan eentje ziek, dan wordt die opnieuw gevangen om medische zorg te krijgen. Het is misschien in onze ogen niet het mooiste leven dat een snuitje hebben kan, maar deze snuitjes zijn er blij mee en zouden niet anders willen. Ze worden niet aan hun lot overgelaten, maar zijn wel volkomen vrij.

En dan…dan zijn er helaas ook nog snuitjes die nergens een plekje kunnen vinden.
Te schuw om in huis te wonen en waar ze vandaan komen zijn ze niet (meer) welkom. Er wordt niet gevoerd, er zijn geen schuilplekken en ze zijn gewoon simpelweg niet veilig omdat bepaalde mensen hen “daar niet willen hebben”. Vul zelf maar verder in…

Een bestaan op straat, waarbij het snuitje maar zelf moet zien hoe hij of zij aan eten komt en een beschut plekje om te slapen, is geen optie.

Dat katten zich wel redden is een hardnekkige fabel. Honger, ziektes, vechtpartijen, ongelukken… ze liggen voortdurend op de loer en de kans dat zo’n snuitje lang gezond blijft is erg klein.

Wij zijn enorm blij dat we enkele plekken hebben gevonden waar schuwe snuitjes, die nergens heen kunnen, een blijvend en prachtig thuis hebben gevonden. Plekken als bij SophieBella en bij Wetland Cats zijn een waar paradijs voor deze snuitjes, maar helaas….vol is vol.  Het houdt ook daar een keer op….

Helaas houdt de stroom van snuitjes die dolgraag zo’n plekje zouden willen hebben, niet op.  Regelmatig zitten we met onze handen in ’t haar, omdat we echt niet weten waar we zo’n snuitje een gelukkig leven kunnen bieden.

DAAROM DEZE OPROEP!

Wij zoeken plekken voor schuwe snuitjes, waar ze veilig zijn en waar ze te eten krijgen. Geen roomservice, maar graag service-from-a-distance. Een plek waar ze volledig vrij zijn en waar ze kunnen slapen zonder dat er mensen te dichtbij zijn. Zo’n plek kan een boerderij zijn of een manege, maar bijv ook bij iemand die buitenaf woont, te midden van weilanden of bos en die een schuur of stal heeft waar de snuitjes een lekker slaapplekje kunnen vinden. Er moet een mogelijkheid zijn om ze de eerste tijd op te sluiten in schuur of stal, zodat ze leren dat dat hun thuisbasis is en dat daar altijd eten is. Belangrijk is dat mensen die zich hiervoor willen aanmelden, beseffen dat je van deze snuitjes niets terug moet verwachten. Ze willen misschien wel muizen vangen, maar verder gaat hun bedankje niet. Dat wil niet zeggen dat deze snuitjes het niet verdienen of dat het een last is om ze te hebben. Zeker niet! Het is toch prachtig om te weten dat ze door jou een gelukkig leven kunnen hebben en hoe mooi is het als ze je vanaf een veilige afstand dankbaar aankijken als je eten komt brengen. En als ze na verloop van tijd misschien zelfs aan komen rennen als je ze roept!
Maar laat het allemaal aan de snuitjes over, dring je niet op en verwacht niet stiekem toch van alles….dan kom je er vanzelf achter hoe mooi zo’n relatie-op-afstand kan zijn!

Heb jij een mooie plek voor poezensnuitjes?

Mail dan naar mail@stichtingpoezensnuitjes.nl